Weer een pilletje minder

Wie had dit nog durven dromen. Michael doet velen versteld staan, zowel ons als de dierenarts. In maart zijn totale crash, er was geen uitzicht  meer op herstel. Leven zou lijden worden en het beste was hem direct te laten inslapen. We probeerden Michael nog een tijdje bij ons te houden en begonnen met een medicatie kuur, mede om de mensen die hem dierbaar waren nog de kans te geven afscheid te nemen van hem. Michael vocht door. En wij bleven hem steunen. Langzaam leek er enig herstel op te treden en in samenspraak met de dierenarts bouwden we zijn medicatie langzaam af. Pijnstillers stopten we mee en de prednison werd gehalveerd. In Denemarken  mochten we nog een prachtig hoofdstuk toevoegen aan zijn levens verhaal. Een aantal weken geleden opnieuw een foto laten maken en tot grote verbazing van velen was het ''object'' in zijn longen gehalveerd, ten minste zo leek het. Ook het vocht in zijn longen leek verdwenen. De eigen dierenarts was er niet bij, die was op vakantie dus haar oordeel konden we niet vragen. Vandaag ging Alinda weer naar de praktijk om nieuwe medicijnen. Samen met onze dierenarts hebben ze de foto nogmaals bekeken en ook nu kreeg Alinda te horen dat er inderdaad een positieve verandering lijkt plaats te vinden.  We gaan nu zijn laatste medicatie ook veranderen. Niet meer elke dag een prednison pil maar om de dag. Met goed vier weken maken we weer een foto om te zien hoe het er dan voorstaat. Mocht er dan alsnog een negatieve verandering komen dan gaan we weer terug naar elke dag een pil.