De bende van Bork is klaar voor nieuwe avonturen .

woensdag 30 december 2009

Sneeuwpret voor de heren

De weersverwachting was dat er weer sneeuw zou vallen in Noord Nederland. Vanacht om vier uur keek ik door het raam naar buiten en zag een witte wereld. Dus een extra reden om vroeg op te staan deze morgen. Een maagdelijke witte laag bedekte vanmorgen de gehele tuin, maar niet voor lang. De heren stonden te dringen voor de tuindeur om als eerste naar buiten te mogen. Sneeuw heeft voor hun blijkbaar iets speciaals. Een plezier dat ze hadden met elkaar.

Het was nog donker maar dat maakte de heren niets uit. Er moest gespeelt worden.



Ik maakte eerst een ronde met Mango door de velden. En toen ik thuis kwam had ik besloten om ook de beagleboys ieder apart mee te nemen inplaats van alles tegelijk. Jayson had de eer om als eerste mee te gaan de witte wereld in.
Eenmaal buiten de bebouwde kom kon de riem los. Jayson snuffelt heerlijk door de sneeuw.



Als de diesel warm is begint meneer te rennen.



Heerlijk springen door de verse sneeuw.



En daar was ie weer, die altijd aanwezige smile rond zijn steeds grijzer wordende snoet.



Het gaat dan wel niet meer zo snel als een paar jaar terug maar het plezier is er niet minder om.



Als je hem dan zo ziet genieten op zijn leeftijd van bijna 14 jaar dan vergeet je als baas de hele wereld om je heen en geniet je nog meer van van die oude baas.



Ach en hoe ouder hoe gekker, ook Jayson wil nog wel eens gek doen met zijn oren, maar dat zit waarschijnlijk in de genen.



Maar helaas voor Jayson er zitten thuis nog een paar vriendjes vol ongeduld te wachten.



We gaan weer richting huis en ik merkte ook dat Jayson moe werd. Liep hij eerst door de on aangeroerde sneeuw. Nu volgt hij mijn voetsporen. Dat loopt voor hem wat makkelijker.



Als we thuis de oprit weer oplopen hebben de andere heren ons al lang weer gezien. We worden begroet met een luid geblaf. Michael staat voor aan en wil dolgraag mee met de baas. Ook Michael begint eerst maar eens heerlijk te snuffelen.



Maar als hij uitgesnuffeld is gaan bij hem ook alle riemen los.



Door de band die we met hem hebben opgebouwd met behendigheid luisterd Michael heel goed. Ik hoef maar' Mike' te roepen en hij komt direkt.



Jayson bleef bij mij in de buurt maar Michael zoekt het wat verder. Maar ook nu luisterd hij weer voortreffelijk.



Wat ben ik braaf.



Muisjes Mike????? En meteen dook meneer met zijn hele kop in de sneeuw.



Nee vals alarm. Geen muisjes. Dan gaan we maar weer rennen.



Als een duiveltje uit een doosje, zo komt Mike hier omhoog geschoten.



Maar ook voor Michael kwam er een einde aan al dit plezier. Ik lijn hem weer aan en we gaan weer richting huis. Thuis zat onze ADHD puppy al vol ongeduld te wachten. Eerst Mango weg, toen Jayson , en dan Michael ook nog. Kleine Dylan had het niet meer. Hij kookte over van energie.
Ik deed de riem los en Dylan begon direkt te rennen, het leek soms wel laagvliegen.



Dit is mooi baas , wow dit is genieten.



Alle energie van het 'lange' wachten kwam er uit. Als een dolle stier rende tukkie door de sneeuw.



Ook Dylan luisterd goed. Hij kwam keurig terug als ik hem riep.



Ja baas ik kom al hoor.



Maar ook voor Dylan kwam er een einde aan dit plezier. Een laatste grote sprong en meneer kwam weer aan de lijn. We wandelen naar huis en Dylan heeft de tong haast onder zijn voeten. Hij heeft zich heerlijk kunnen uitleven.



Maar als je dacht dat ze moe waren dan had je het fout. We waren nog maar net weer binnen of Michael, Mango en Dylan gingen alweer voor de tuindeur zitten. De deur moest weer open ze moesten weer de sneeuw in. Jayson had geen zin meer en ging heerlijk liggen slapen op de bank.



En Dylan had zelfs nog energie over om zijn oren te laten opstijgen, Zou Jayson hem dat geleerd hebben???



En ze speelden maar door. Michael kan zelfs heel gemeen kijken als hij een sneeuwbal probeert te vangen.



Uiteindelijk werden de boys toch moe en kwamen ze weer naar binnen. Hun mandjes werden opgezocht en al snel vielen ze in slaap. Wat een rust, maar hoe lang die rust duurt?? Ik denk niet zo heel lang. Het was een heerlijke morgen voor baas en honden in een witte wereld.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Tjeerd heb genoten van je mooie sneeuw foto's!
Jayson van 14 en nog steeds levenslustig en zo blij..hij heeft er ook van genoten... Wat is hij helemaal veel wit geworden bijna als de sneeuw zelf.. een soort camouflage ha ha.

oef om 4 uur al naar buiten kijken...ik lag nog in mijn warme holletje.

groetjes Sylvia en een pootje van Krista en Sky

Moira zei

Ow, dit is echt wel genieten zeg !
Wat een prachtige sneeuw-aktie foto's van je mooie mannen !

Vooral de grijze Jayson foto's zijn schitterend !

Groetjes Moira