Er waren drie ringen en alles was heerlijk ruim. We plaatsen onze tent bij de ring en wachten op het moment dat ik mag verkennen. Rond negen uur is het zover. We beginnen met de Jumping. We verkennen de ronde en ik zie het wel zitten.
Elwood is heerlijk attent en als we bijna mogen gaan we naar de ingang van de baan. Het koppie is er goed bij. We mogen de baan in en ik zet Elwood neer. Klaar …. en weg, de snelheid er direct in, op naar de raakvlak toestellen, A raak, Kat raak, yess dat lijkt goed, palen foutloos en dan op naar een sprong waar ik achter langs zal kruisen. Elwood springt en ik kruis te snel, ik raak hem met mijn knie en hij tikt de lat eraf, shit ! We gaan door nog een sprong, de wip en dan de finish. Een heerlijke ronde maar door mijn fout hebben we hem niet foutloos kunnen pakken. Ondanks de fout komen we op een mooie tweede plaats terecht.
De volgende ronde is de jumping.
Elwood gaat weer heerlijk op volle snelheid vliegen we door de baan. We komen bij de palen en daar schiet hij erbij langs, herstel de fout en door. Dan mist hij de laatste paal, ik probeer hem de fout daar te laten herstellen maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Uiteindelijk doet hij het maar we hebben veel kostbare tijd verloren. We worden vijfde.
Als laatste de snooker. Het blijft een lastig spel maar ik had mijn route in het hoofd. Helaas dacht Elwood er anders over en vond hij een geurtje buiten de ring interessanter. Zijn uitstapje leverde ons dus een disk op.
De dag zat er voor ons op. 3 jaar geleden begon ons behendigheids wedstrijd avontuur, toevallig ook in Assen. De eerste wedstijden, de commentaren die we kregen op Elwood ze waren niet mals. We trokken ons er niets van aan, als je zijn historie niet weet, oordeel dan niet. We bleven trainen , maakten stapjes naar voren en daarna weer stapjes terug. De wedstrijdresultaten werden langzaam beter, van drie disken op een dag werden het er twee, er kwamen podium plaatsen en het commentaar langs de baan werd anders. Het was niet langer , pff daar heb je die rare beagle weer, het werd, zag je die beagle die doet het goed, wat een snelheid. De twee disken op een dag werden er 1 en afgelopen winter kwam de doorbraak. We bleven doortrainen en Elwood bleef in het ritme. We waren gegroeid als team en begonnen dit jaar met een doel. Kwalificeren voor het NK. We liepen vanaf januarie klassementen en podiumplaatsen en vandaag in Assen was het dan zover, we pakten onze laatste punten. Blues Brother From Muskoka Dream's Elwood. Is gekwalificeerd voor het NK 2019.
Trots dat ben ik. Het was een weg met hobbels en kuilen, een weg waar ik soms het einde niet zag. Er waren momenten op wedstrijden dat ik dacht stik maar ik stop ermee, maar altijd was daar weer Alinda die dan samen met Sia op mij inpraten van doorgaan, het komt goed. We hebben deel 1 van ons doel nu behaalt, het seizoen is nog lang, we staan nog eerste in de competitie, we gaan vol goede moed door en hopelijk komen er nog vele mooie momenten in de baan waar Elwood en ik als team steeds meer op elkaar vertrouwen, we hebben een band en die wordt alleen maar sterker.
Hieronder de link naar de film beelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten