De bende van Bork is klaar voor nieuwe avonturen .

maandag 27 september 2021

Aan de wandel met de mannen

 We hadden een weekend zonder echte verplichtingen, geen trainingen, geen shows en geen wedstrijden. Dus na een aantal drukke weken was het even weer een ontspannen weekend. Gistermorgen dus op stap met de mannen. De beide oudjes apart en de jeugd samen. De eerste ronde was met Mango.

We merken echt dat hij nu snel ouder wordt, lopen gaat moeizamer en de kracht is uit zijn stappen. Alles gaat in een versnelling lager maar het is nog steeds volop genieten



Wijze man, The Living Legend.


Meer foto's komen op Mango zijn eigen blog.

Na Mango nam ik de vier bandieten mee. Elwood, Odin, Donald en James. Terwijl ik met Mango weg was zaten e al ongeduldig in de kamer te wachten zei Alin.

De mannen samen, niets ontgaat aan hun blik.



Ik zet ze 1 voor 1 even apart op de plaat. 

Elwood, mijn kleine race vriendje,


Er komen steeds meer grijze haren rond zijn snoet, met twee weken wordt hij ook alweer negen.... waar blijft de tijd.



De jongste , James. Puppy James is verdwenen, wat er voor terug gekomen is is een prachtig stoer manneke.




Pretletter Donald, hij vind alles leuk en mooi.


Maar kijk dat koppie eens, een zwaar leven hier zeker, grijs is bezig met een opmars.


En dan Odin, de denker, Alles eerst observeren en in zich opnemen.



De mannen genieten van hun rondje. Thuis was er iemand die bang was dat ik hem zou vergeten. Alin had Dylan de riem al aangedaan en hi lag achter de deur te wachten tot ik terug kwam.  Dylan werd gisteren precies 13 en een half, dus een extra aandacht rondje was een mooi kado voor hem.


Twee weken terug ging Dylan opeens helemaal out, onderzoeken hebben niet naar boven gebracht wat dat geweest kan zijn. Gelukkig is hij nu weer de oude en blij en vrolijk.




En als je dan zo samen loopt, wat mis ik dan dat andere blije grijze koppie. Wat hadden Mike en Dylan samen altijd veel plezier als ze zo samen vrij mochten rennen.


                             

Blij ei, genieten van elk moment





De snoet wordt steeds witter.




Ik duik de sloot weer eens in, Dylan volgt mij kwispelend op de rand van het talud .


We lopen terug naar huis. Voor Dylan had het nog wel langer mogen duren.



De mannen vallen heerlijk in slaap. Wij maken ons klaar om naar Wijdenes te gaan . Puppy's knuffelen. Daar volgt straks een andere blog bericht van.

Geen opmerkingen: