FCI European Open Selectie weekend (Deel 2 Zondag)

Na een kort nachtje, de zomertijd ging ook nog in dit weekend, stonden we zondag morgen weer vroeg naast bed. Klaar maken voor dag 2 van dit selectie weekend. Alinda ging nu ook weer mee en de rest van de meute ook. Het tijdschema was gelijk aan dat van zaterdag dus we wisten al zeker dat het minstens half acht zou zijn dat we weer thuis waren. Het was een beetje een feestdag , Dylan vierde zijn 15e verjaardag . Het is weer rond half 7 als ik alle mannen in de bus heb en we kunnen vertrekken naar Laag Soeren. Het weer is beter dan op zaterdag. We rijden lekker vlot door en iets voor achten zijn we dan ook weer ter plekke. Stoeltjes in de bak geplaats en even wandelen met de mannen. Liepen we op zaterdag 2 maal in de grote bak nu zouden we 2 maal in de kleine bak lopen. Jan en Mathilda zijn er ook al en Joris en Nicole kwamen ook om ons weer te supporten.

Het verkennen was ook weer net als zaterdag 2 rondes VP direct achter elkaar verkennen en dan 1 lopen en bijna 4 uur wachten op ronde 2. Als we onze eerste ronde verkennen knipperen we wel even met de ogen. Een erg technisch parcours met heel veel ommetjes, het zal een uitdaging worden. 

Jan start weer als tweede. Hij heeft een paar keer echt oeps momentjes dat het maar net goed ging en op een gegeven moment echt geluk dat de keurmeester verder naar achteren stond. Pepper kwam met zijn neus in de tunnel terwijl dat niet moest. Een disk bleef hem bespaard en met 2 foutjes kwamen ze goed rond. En dan is het de beurt aan Elwood. Na de start gaat het mis, hij neemt de tunnel ipv de sprong, pats direct een disk te pakken. Hij clownt nog een paar hindernissen door maar dan heb ik zijn focus en loopt hij de rest van het parcours super. Het werd weer net zo'n slagveld in de medium als zaterdag opnieuw maar weinig met een klassement. Jan en Pepper werden 10e

De beide broers vlak voor de start. Concentratie bij Jan en nog even ontspanning bij Elwood die kan  nog even wachten voordat de concentratie erop moet.

Ondertussen had Alin Dylan en James er even bij gehaald. Ze zaten aandachtig te kijken wat er allemaal gebeurde in de hal.

Het wachten op ronde twee is begonnen, we kijken in de hal hoe anderen de ronde lopen en zien velen toch sneuvelen. Door goed te kijken zien we waar het fout gaat, misschien hebben we er wat aan als we zelf moeten starten.

In tegen stelling tot het technische parcours in de grote hal was dit meer een parcours met lange lijnen. Het was zorgen dat Elwood goed uit 13 naar de palen ging en na 15 goed contact en zorgen dat hij mee komt naar de wip(16) en niet de muur(6)r pakt.

Jan start weer en Pepper loopt mooi, heeft een weigering en 2 raakvlak fouten maar komt wel rond. En dan Whoop, ik zit er wat meer boven op en krijg Elwood goed mee, raakvlak kat goed helaas tikt ie daarna een latje. Door de tunnel naar de palen gaat ook goed en dan via de volgende tunnel naar de wip, contact hebben en door, Elwood komt wijd uit de tunnel maar negeert de muur gelukkig. Nog een ommetje en dan 1 rechte lijn naar de finish, raakvlak A goed en dan gas erop, even zwik ik zelf maar we komen rond, jammer van dat ene latje maar blij dat we zo liepen. Beide mannen kwamen in de uitslag, Elwood op 13 Pepper op 18

En dan rest ons nog 1 ronde. De jumping. We moeten eerst nog een tijdje wachten en mogen dan verkennen. Het is een leuk rondje en nu MOET Elwood als tweede de tunnel in haha. Het is wel een race ronde voor de echte snelle honden.  De handler tussen ons had zich afgemeld, net als meerdere lopers deze ronde niet meer zouden starten, persoonlijk vind ik dat zwak. Als je geen goede rede hebt  om je af te melden dan loop je gewoon alles en niet ''ik loop niet meer want ik kan toch niks meer halen'.

Jan start en blokt Pepper zijn doorgang naar de tunnel. Pepper wijkt uit over een hindernis en ze hebben een disk te pakken. De palen gaan ook niet vloeiend en op het einde rent Pepper langs de tunnel. Erg jammer dat hun laatste ronde zo eindigde. En dan Elwood. Ik zit er weer boven op en heb zijn focus goed te pakken. We gaan heerlijk door de baan en maken geen fouten.  We komen foutloos rond. Als we over de finish zijn pak ik Elwood op en knuffel hem, even laat ik de lange weg die we samen bewandelt hebben door mijn hoofd gaan, ik voel mijn ogen vochtig worden. Onze reis samen in agility land was 1 met vallen en opstaan , dat we hier ooit zouden starten hadden we nooit kunnen dromen en om dan de laatste ronde foutloos te eindigen deed mij zelf erg goed.

Maar zoals ik al zei was het een race ronde voor snelle honden, Elwood was buiten de parcourstijd geëindigd en hele snelle honden konden zich gewoon fouten veroorloven om als nog hoog te eindigen. 1 hond sloeg zelfs de hele palen serie over maar werd op commando terug gestuurd en kwam alsnog boven Elwood in het klassement. Elwood werd uiteindelijk 19e , maar hij was  de 9e hond met een foutloze ronde.  

Ons EO avontuur zat er op. Het was een weekend met toch een gouden rand. Hier mogen starten was bijzonder , hier mogen strijden samen met zijn broer was bijzonder, twee beagle broertjes van ruim 10 jaar wie had dat ooit kunnen dromen.  Pepper 6 rondes 4 klassementen, 2 disken. Elwood 6 rondes 3 klassementen, 3 disken.  En zowel Jan als ikzelf weten dat we er misschien nog meer uit hadden kunnen halen. Pepper zijn laatste disk, en Elwood zijn jumping op zaterdag en vp op zondag waren alle drie fouten van onszelf en lagen niet aan de beide broers. We waren trots op beide mannen. Wetend dat er genoeg honden waren die 6 keer een disk gelopen hebben dan konden we alleen maar trots zijn. we nemen afscheid van elkaar en vertrekken allemaal weer naar huis. Een prachtig weekend kwam ten einde, een weekend waar we met een trots gevoel op terug zullen blijven kijken.

Hier onder de link naar de filmbeelden van Pepper en Elwood.

The Blues Brothers in actie 

Onderweg naar huis trakteren we de mannen weer op kipnuggets bij de grote gele M. Voor Elwood zijn resteren en Dylan zijn verjaardag, een klein feestje voor de mannen hadden ze wel verdient. Het was een intensief weekend, zowel voor Elwood als voor mij. Als ik s nachts beneden kom omdat James even naar buiten wil ligt Elwood diep in dromenland. hij had niet eens door dat ik naast hem stond.

FCI European Open Selectie weekend (Deel 1, Zaterdag)

Afgelopen weekend een nieuw hoogte punt voor mij en Elwood. We waren toegelaten tot de FCI European Openen selectie wedstrijden, dit zijn de selectie wedstrijden voor het Europees Kampioenschap later dit jaar in Denemarken. We wisten dat we ons geen illusies hoefden te maken want de parcourstijden lagen ontzettend scherp. Om je eventueel te kwalificeren moest je 4,80 meter per seconde lopen. Dat is iets wat Elwood niet haalt.  Maar goed, dat we er mochten starten voelde al als een kroon op al het werk wat we de afgelopen jaren in Elwood en mij hebben gestoken in deze tak van honden sport. Het  lachertje van ooit stond nu op de startlijst van de selectie wedstrijden. En om het geheel nog mooier te maken ook Elwood zijn broer Pepper mocht ook mee doen. De beide broertjes inmiddels 10 en een half  jaar samen naar deze wedstrijd, iets wat we niet weer mee zullen maken. Tijd dus om er optimaal van te genieten.

Hier draaide het hele weekend om, Selectie voor het EK in Denemarken

Zaterdag was de eerste wedstrijd dag. Alinda had de nacht van vrijdag op zaterdag nachtdienst dus die ging niet mee naar Laag Soeren. Om goed half zeven vertrek ik hier uit Westerbork samen met Elwood, op naar een nieuw avontuur.   We moesten deze dag 3 rondes lopen 2x een vast parcour en 1 keer een jumping. Op zondag dag  zouden er opnieuw 3 rondes volgen wederom 2 maal een vast parcour en 1 jumping. Er waren dit weekend 3 keurmeesters . Morten Juhl Hansen uit Denemarken, Stefanie Semkat uit Duitsland en Arjen van Gastel uit Nederland. Er staan  52 honden ingeschreven in de medium. Beide broers starten als 2e en 4e.

Blues Brother Elwood. Nooit kunnen dromen dat ik hier met hem zou mogen strijden

En zo is het

Het is rond 8 uur als ik de parkeerplaats oprij bij de manege. Het weer is slecht, onderweg veel regen , dan weer zon en zonu en dan een regenboog die ons de weg leek te wijzen.  Ik zet mijn spullen in de bak en het wachten kan beginnen, het is voor het eerst dat Elwood en ik deel mogen nemen aan zo'n wedstrijd, dus ben benieuwd hoe het loopt. Jan en Mathilda zijn inmiddels ook gearriveerd en de beid broertjes hebben elkaar weer begroet. We lopen in dezelfde manege waar we een week eerder de TWC finale hadden en ook nu wordt er weer gebruik gemaakt van beide hallen. Er staat in elke hal een Vast parcours opgebouwd. Onze eerste wedstrijd is in hal 1, daar moeten we starten rond 10.43 uur en onze tweede ronde is het VP in de andere hal en dat begint rond 13.52 uur. Daar zat dus een heel groot gat tussen. Maar het verkennen van beide rondes gebeurde vlak achter elkaar. P1 moesten we verkennen om 9.07 uur en VP 2 om 9.35 uur.  Dat werd dus heel lang onthouden hoe nr 2 in elkaar zat. 

We starten dus met een VP van Morten

Het zijn andere rondjes dan die we gewent zijn. Dus ik was benieuwd hoe Elwood zich zou houden dit weekend tussen de hoger gekwalificeerde honden. Peper start als eerste van de broertjes en begint goed. Mist een raakvlak en springt dan via de verkeerde kant over sprong 18 een disk dus.  Elwood dan. Het loopt vanaf de start niet lekker, we tikken de start lat, maken een flyer op de wip, tikken lat 3 en gaan dan door laat dan een mooi stukje zien maar tikt dan de breed om , mist later het raakvlak van de kat en  een fout op de palen. Het was dus een giga rommel rondje maar we kwamen rond. Maar 6 fouten hadden we tot nu toe nog nooit eerder gehaald in 1 ronde.

We zagen velen een disk lopen en uiteindelijk waren er maar 17 uitslagen door de ronde rond te komen. Elwood was de laatste met een uitslag.

Het lange wachten begint nu. Ik merk dat er een hele andere sfeer hangt rond deze wedstrijd dan rond een gewone competiewedstrijd. Men is veel meer bezig met nu moeten we presteren. We kijken in de andere ring en door naar andere lopers te kijken zie je ook direct weer hoe de ronde in elkaar zit. Met verkennen had ik al een probleem punt gezien en dat bleek dus voor velen in de andere klasse ook een punt van aandacht te zijn.

Jan en Pepper starten weer en hebben een leuke ronde. Er zitten veel korte stukjes in en dan merk je dat Pepper snelheid verliest.  Met 1 weigering en 1 lat komen ze keurig rond. En dan Elwood. We starten en inplaats van de kat op te gaan duikt Elwood de tunnel in, we hadden dus een DK te pakken. We lopen de ronde verder uit en zien het dan maar als een trainingsronde. Als de uitslag bekend is blijkt dat het VP2 een nog groter slagveld is geworden dan het VP 1. Er waren nu maar 9 honden die een uitslag gelopen hadden. Jan en Pepper stonden erbij keurig op plek 9

Het is nu wachten tot beide hallen klaar zijn met het VP dan wordt in iedere hal een jumping opgebouwd.  Deze jumping mochten we om 15.34 uur verkennen en we zouden starten om 16.37 uur.

Er ligt een mooie jumping . Een ronde waar ik wel vertrouwen in heb. 

Jan begint en loopt een hele mooie ronde, stapt dan iets te vroeg weg bij een hindernis en Pepper komt mee, een weigering. Ze herstellen en gaan door en komen verder zonder fouten goed rond. Elwood mag. We gaan naar de start en vertrekken, Elwood schiet door naar de volgende sprong en dat moest niet, DK. We verknoeiden onze ronde echt op de start zo stom ik kon me de haren wel uit de kop trekken en helemaal als blijkt dat hij de rest van de ronde zonder fouten door komt. Zo jammer, zo stom, maar je maakt op dat moment een keuze en die viel nu dus finaal verkeerd uit. Jammer. Er waren nu 13 uitslagen en Pepper was opnieuw keurig 7e.

Onze eerste dag zat erop. We wachten de medium nog af en vertrekken dan moe en koud naar huis. Ondanks de twee disken was ik trots op Elwood, Hij stond er toch maar. Ik zelf was deze dag niet fel genoeg, dat hoorde ik later van meerdere mensen. Niet helemaal fit zijn had dus toch effect op mijn concentratie.  Morgen zullen we hier weer aan de start staan en dan opnieuw drie rondes, drie rondes genieten en wie weet drie rondes met een leuk resultaat. 

 Ik rij redelijk vlot naar huis en net als op de heenreis stond er ook nu weer een regenboog aan de hemel, een stille groet, die we wel vaker krijgen op bijzondere momenten in ons leven met de mannen.

Het is tegen half 8 als ik thuis kom. Elwood heeft veel te vertellen aan zijn maatjes. Ik zelf ga na het eten even douchen en val dan op de bank onder een beaglekleedje in een diepe slaap.

Hieonder de link naar de filmbeelden van Elwood op zaterdag

Elwood op de EO selectie wedstrijd in actie op zaterdag

Samen 30

 15 jaar geleden werden ze geboren in Wijdenes. Een Elvis Presley nestje. Love me Tender from Muskoka Dream's en Little Darlin from Muskoka Dreams. Er waren nog een paar zussen en een broer maar die zijn we uit het oog verloren. 

Dylan en Elfie verhuisden beide 15 jaar geleden naar Drenthe. Elfie naar Roden en Dylan hier naar Westerbork.

De puppun Elfie en Dylan vlak voor het moment  15 jaar gelden dat ze het veilige nest in Wijdenes zouden verlaten

In al die jaren zijn broer en zus zo vaak weer samen geweest. En de laatste jaren  vieren ze vaak hun verjaardag even samen. Gisteren werden ze 15. Wij hadden andere verplichtingen doordat we met Elwood op de EO selectie wedstrijden waren maar de afspraak om vandaag de beide oudjes weer even samen te hebben was al gemaakt. 

Zo vertrokken we vanmiddag met Dylan in de bus naar Roden, eerst nog even een presentje voor Elfie en haar maatjes kopen en dan door naar Roden. Het was een prettig weerzien voor broer en zus en uiteraard moest dat weer vastgelegd worden op de foto.

Beide hebben zware momenten in hun leven mee gemaakt. Elfie helemaal, aangevallen door een rottweiler, een hele zware bevalling waarbij ze bijna het leven liet en vorig jaar problemen met haar evenwichtsorgaan. Maar de beide taaie rakkers zijn er nog steeds en genieten nog volop van het leven

Ooit mooie driekleuren nu beide sneeuwwitjes

15 jaar en 1 dag, We hopen nog een mooie tijd te kunnen genieten van beide, en wie weet  kunnen we volgend jaar opnieuw deze foto maken.

Dylan 15 jaar

 Vandaag kon de vlag hier uit. Onze Dylan is 15 jaar geworden. Wat een prachtige leeftijd. Dylan zit nog heerlijk in zijn velletje en we hopen nog een mooie tijd van zijn aanwezigheid hier in de meute te mogen genieten. Vandaag was Dylan mee als support voor Elwood tijdens de agility wedstrijd. Op de terug weg een traktatie in de vorm van Kipnuggets bij de grote gele M. Morgen vieren we zijn verjaardag samen met zus Elfie in Roden. Broer en zus weer samen hoe mooi is dat.

Prachtige actie foto's van de TWC finale

 Tijdens de TWC finale vorig weekend zijn prachtige actie foto's van de mannen gemaakt. In een eerder bericht had ik al een aantal geplaats die gemaakt waren door Bart Meeuwsen. Vandaag kreeg ik de foto's binnen die Cees van Hoogdalem geschoten heeft. De mannen in volle concentratie, prachtig om ze zo te zien.

Elwood mooi kort om de hoek

Focus al weer naar de volgende.

Vol in de vlucht

Zie hem stralen

En lachend over de finish

De hand van Alin volgen

Snelheid maken en lachen.

vliegen over de sprong

En zie hem stralen

Door de tunnel

En de zon valt precies op zijn vacht.

Lastig die lange flappers

Geconcentreerd de hek om

Zweef moment

Focus

Dit weekend heb ik twee dagen wedstrijd met alleen Elwood. De European Open selectie wedstrijden. 2 dagen genieten met Elwood in de baan.