De bende van Bork is klaar voor nieuwe avonturen .

vrijdag 6 maart 2020

Een jaar verder.

Het is nu exact een jaar geleden dat we eigenlijk afscheid moesten nemen van Michael. De oude strijder is gaan vechten en vecht nog steeds door. Het afgelopen jaar hebben we nog prachtige bladzijden aan zijn levensboek mogen toevoegen, we hopen dat er nog een heleboel bladzijden mogen volgen. Hier gewoon enkele plaatjes van het afgelopen jaar.

Van de een op de andere dag was het mis,.


Alin zou naar Crufts , ik zei ga maar gewoon het is vast een virusje , is met een paar dagen wel over. Dit bleek dus niet zo te zijn.


Nacht arts, twee keer voor controle en een doorverwijzing naar de specialist. Het ging per uur slechter met Mike.

 
De andere heren voelen aan dat er iets niet goed is.


Na 1 dag komt Alin met spoed terug uit Engeland, ik pik haar samen met Michael op van de trein, ik durfde hem niet alleen te laten.

 
Nogmaals naar de specialist en daar krijgen we te horen dat direct in laten slapen het beste is. Kans op herstel zal er niet zijn, leven wordt lijden....
 

we vragen om medicatie om hem nog een paar dagen door te kunnen krijgen, velen die hem lief zijn zitten nog in Engeland en we willen hun de kans geven om afscheid te nemen. We krijgen wat mee maar de specialist geeft ons weinig kans.

Nog 1 keer mee naar het bos, lopen ging haast niet meer dus in de kar.


Van de stoere Michael was weinig meer over


We lopen hele kleine stukjes, hooguit een 100 meter zodat hij zijn behoefte kan doen, het gaat wankel en ik moet hem steunen met plassen anders valt hij om als hij op drie poten staat.


Altijd een steun geweest voor Elwood, nu was Elwood er voor hem.


De medicatie lijkt aan te slaan, beetje bij beetje gaat Michael iets vooruit.


Zijn stoere houding begint zonu en dan weer terug te komen.


Petra komt samen met zijn oudere zus Djill. Nog 1 keer samen de twee rakkers. Djill fluistert haar jongere broer in dat hij moet knokken en niet mag opgeven.


Dagen verstrijken, weken verstrijken , langzaam aan wordt de oude man weer wat sterker.

 
En dan.... na een aantal weken we lopen weer samen over de es, de riem is los, Michael kijkt naar mij en begint zijn pas te versnellen. Van stappen werd het huppelen en van huppelen werd het rennen. Met tranen in mijn ogen keek ik hem na, De smile was terug rond zijn snoet.
 
 
En vanaf dat moment zien we hem weer groeien, hij doet ons en de dierenarts versteld staan.
 
 
Een stille hint.
 
 
We gaan  Juni naar het Big Smile Beagle Event. Michael gaat mee, wie had dat in maart nog kunnen dromen. Het besef dat het waaschijnlijk zijn laatste keer zal zijn komt bij mij als we op de reis terug zijn. Ik neem Michael in mijn armen en even ben ik weg met mijn gedachten.
 
 
De VSS in Denemarken, En ook hier is Michael mee. In deze week maken we een onuitwisbaar hoofdstuk van zijn leven met ons. 
 
Bijna 10 jaar lang samen met Alinda door heel Europa in de showring gestaan. Hier in Denemarken zal hij zijn laatste ronde maken, een eerbetoon voor de veteranen beagles. Een emotioneel moment.
 

 
Na alles wat hij heeft doorstaan  nog 1 keer mee doen met de beagle race, vorig jaar winnaar , dit jaar tweede.
 

En nog 1 keer samen in competitie in de behendigheid.


 
Wat hebben we op ene bijzondere manier samen met Michael zijn sportieve,- en show leven prachtig kunnen afsluiten.
 

Jij bent mijn baas, ik ben jouw hond. In gedachten verzonken samen genieten van de ondergaande zon.

 
En dan maakt hij kennis met James, zoals Nicole zo mooi verwoorde, Zij die elkaar niet zouden ontmoeten, zijn nu toch samen.
 
 
In Alphen aan de Rijn zijn we op een agility wedstrijd met Elwood. Michael zijn show buddy van weleer, Bailey, woont in Alphen. En samen met baasje Manon komt hij langs. De beide veteranen, vele malen tegen elkaar gestreden, er was een moment van herkenning, zo mooi. Nog 1 keer samen in de hun zo vertrouwde showstand.
 
 
Het herstel zet door en de oude baas geniet samen met zijn kroonprins.
 
 
Vanaf de eerste training agility van Elwood was Michael er bij als steun. Op de trainingen, bij de wedstrijden altijd waren ze samen. Elwood plaats zich voor het NK. En wat zou het mooi zijn als Michael dat nog mee mocht maken.... En ja hoor. Het NK was in November Michael was er bij en ziet zijn pupil vierde worden.
 
 
De trotse nestor tussen zijn beaglemaatjes in December.
 
 
En zo duiken we 2020 in. De smile is er nog steeds.
 
 
Gisteren was het precies een jaar geleden dat het dus helemaal fout ging. Alinda is weer naar de Crufts in Birmingham .Een byzonder extra rondje gisteren voor Michael en mij.
 

Dappere vechter stoere vriend #keepfightingmichael, een jaar in bonus tijd, we hopen dat er nog een mooie tijd samen met ons mag volgen.

 
Hieronder een link naar een filmpje. Een filmpje dat begint op de nacht dat het fout ging, de eerste beelden doen je zeer. Daarna volgen een paar prachtige hoofdstukken die wij dit jaar hebben mogen toevoegen aan Michael zijn levensverhaal.
 

Geen opmerkingen: