Het weekend is voorbij, de maandag begint. Buiten tikt de regen dus doet James zijn ochtend gym maar in de bench
We ruimen de kennels tussen de huisjes op en maken alles weer schoon. Carla en John vertrekken weer naar Brabant, de boerderij roept.
Nu we minder honden in de kennels hebben kunnen we ook kleiner opbouwen aan de andere kant van het huisje.
Ondanks dat we niet extreem veel wandelen zijn de honden moe. De hele dag zijn ze toch bezig met elkaar.
We maken ons klaar voor een lange wandeling rond Zoutkamp. 10 kilometer was de bedoeling. Mike, Dylan en Judy bleven bij Nicole bij het huisje.
Windstil en warm, we besluiten om de route in te korten. Het was te benauwd voor een grote inspanning voor de honden.
De thuisblijvers zaten heerlijk bij Nicole op het terras.
Komen ze al weer terug ??
Na het wandelen is het goed slapen, of niet Odin
Djanis houd de wacht terwijl de andere dames heerlijk uitrusten.
Een heerlijk plekje , deze camping
Ze houden graag overzicht.
En na vermoeiden dagen slaapt het toch heerlijk vlak bij papa.
Ik doe wat shoots met de honden. Voor ons was het bijzonder dat Michael er nog gewoon bij was dit jaar. Onvoorstelbaar. Vorig jaar dachten we echt dat het toen de laatste keer was dat hij mee was. IK heb de oude man nu dan ook even extra op de foto gezet, onze oude strijder.
Op naar 2021, we gaan er gewoon voor. De dag nadat we thuis gekomen waren is Alin met Mike naar de dierenarts geweest voor zijn drie maandelijkse controle foto voor de longen. De situatie is stabiel geen veranderingen ten opzichte van drie maand geleden en we gaan het prednison gebruik nogmaals afbouwen.
Waar was je nou weer baas ?
He nou ga je weer weg zonder ons...
Inderdaad jongens. Nicole wou graag wat mooie foto's van Hugo en Herman, dus beide mannen gingen mee met mij naar de waterkant.
En zo scharrelen we rustig de laatste dagen door. De vermoeidheid bij de mannen begint echt duidelijk te worden.
Uitgeteld. Kapot.
Onze heren samen met vriendjes Hugo en Herman.
De koning en zijn kroonprins samen op vakantie. Een prachtig hoofdstuk is weer geschreven.
Ik heb enorme bewondering voor Majoor Dick Winters van de beroemde Easy company, bekend van Band of Brothers. Zijn leiderschap in moeilijke tijden is gewoon fenominaal. Begonnen als gewone veldsoldaat en opgeklommen tot de rang van majoor. In de tijd dat de wereld echte leiders nodig had. Gevochten van Normandy tot Brechtesgarden. Nooit vergeten hoe hij begon en werd geeerd door zijn manschappen , een echte leider. Zijn levensverhaal gelezen terwijl naast mij onze eigen Band of Brothers zit.
En dan is de koek echt op, we gaan de laatste avond in.
Ook voor de Muskoka dames is het einde van de vakantie in zicht.
Als we op donderdag morgen de spullen inpakken spreekt Michael zijn mannen toe lijkt het wel. Elk jaar heeft hij dit ritueel hier gedaan. Blijft bijzonder.
De vermoeide blikken zeggen genoeg, ze zijn op.
We ruimen het huis op maken binnen en buiten alles weer schoon en vertrekken dan naar Westerbork. Ondertussen begint het steeds harder te regenen.
Onze Niet BSBE zit er op. We hebben genoten van de honden en het samenzijn met vrienden na zo lang elkaar gedwongen niet hebben kunnen ontmoeten. De voorbereiding voor gewoon BSBE 2021 is inmiddels alweer begonnen. Vol goede moed gaan we er gewoon van uit dat we volgend jaar weer met z'n allen afvaren naar Schiermonnikoog.
Het laatste woord is nu voor Herman en Hugo en ik sluit me daar graag bij aan....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten