Het weekend van 20 juni stond hier al een hele tijd rood omcirkeld op de kalender, en dan met name zaterdag de 21. Het Big Smile Beagle Event 2014. Het mooiste beagle feest van het jaar. Net zoals vorig jaar hadden we ons huis weer omgedoopt tot Beaglehotel Bork. Christine en haar familie uit Engeland en Mathilda met haar jongens zouden bij ons komen logeren in de aanloop naar het BSBE. Op donderdag avond komen Christine , haar vriend Richard, haar ouders Jenny en Neil en broertje Zack samen met twee van hun beagle dames, Dallida en Anna bij ons aan. Gracie de derde beagle is in Engeland achter gebleven, ze is loops en dan mogen ze niet mee in verband met de hormonen van de vele beagle heren tijdens het event.
Elwood en Anna waren vorig jaar al de dikste maatjes en ze vliegen direct samen de tuin om om weer heerlijk met elkaar te spelen.
Dalida, een afstammeling van de Muskoka beagles, komt een beetje ‘thuis’ bij haar familie leden. Alle kamers in ons huis hadden we ‘verhuurt’ dus voor Alinda en mijzelf werd het een weekendje kamperen op de zolder op onze camping slaapmatrassen. Na een gezellig avond zoeken we ons slaapplekje op. Vrijdag ben ik al vroeg weer beneden, de rest is nog in diepe rust. Als iedereen wakker is en we het ontbijt naar binnen hebben beginnen we aan de warm up voor het weekend. We gaan te wandelen in boswachterij Hooghalen. Via het melkwegpad, naar het voormaligkamp Westerbork. Een wandeling en een stukje geschiedenisles. Onze heren blijven thuis Dallida en Anna gaan mee.
De schotels van de radio sterrenwacht Astron, ik zie ze dagelijks maar nu was ik even tourist.
De stenen die symbool staan voor de vernietigingskampen in het oosten. Altijd weer indrukwekkend als je die getallen ziet.
Op het kamp is, uitgezonderd de commandants woning, bijna niets meer van het orginele kamp te zien. Met grote foto’s krijg je toch een idee hoe het er uitzag in de jaren 40. Er is nu wel een up date van het kamp terrein bezig, een deel van een oude barak is terug geplaatst en er komt ook weer een orginele wagon waar mee duizenden joden hun laatste reis hebben gemaakt.
102.000 steentjes staan symbool voor de gedeporteerden , Foto’s doen je beseffen dat er ook vele jonge levens gewoon weg vernietigd zijn.
Een deel van de telescopen staan op de rand van het voormalig kampterrein.
In verschillende orginele teksten die geschreven zijn vanuit het kamp wordt gesproken over de bloeiende blauwe lupines. Ruim zeventig jaar later staan die elk jaar nog steeds volop in de bloei.
Prikkeldraad, de dunne scheidingslijn tussen leven en dood.
Na een indrukwekkende wandeling gaan we terug naar huis. In het begin van de avond komt Mathilda samen met Steven en Richard en hun drie beagle heren Mika, Benji en Pepper. Jan is er dit jaar niet bij die is naar Alaska. De honden hebben een tijdje lol met elkaar, 10 honden in huis heerlijk. Steven is jarig dus er was gebak voor ons meegenomen. Na opnieuw een gezellige avond is het tijd om te gaan slapen. Beide jongens slapen in de woonkamer en verder is het hele huis vol. We maken ons op voor de nacht voor Big Smile. Om vijf uur zal de wekker gaan op zaterdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten