Vanmorgen was ik al weer vroeg wakker. De zon scheen en het was droog. Dus snel even wat ontbijten en de laarzen maar weer uit de garage halen voor 3 rondes met de mannen. Ik neem als eerste Elwood, James en Mango mee. Nadat mango woensdag weer een aanval gehad had werd dit zijn tweede langere ronde, de hele week waren het maar kleine stukjes die ik met hem liep maar daar hij weer aardig hersteld was zijn sinds gisteren de rondes weer op normale lengte. Het was genieten in het bos, we waren vroeg en kwamen dus helemaal niemand tegen. Op een oud wallichaam heb ik een mooie plekje om de mannen weer eens uitgebreid op de foto te zetten, samen en ook ieder alleen.
Er is niemand in het bos maar toch zien de mannen iets bewegen.
Ik neem de mannen even 1 voor 1 apart voor een foto sessie. Mango is gelukkig weer redelijk de oude. Nu n twee weken tijd twee keer een aanval gehad je wordt wel steeds angstiger en in huis reageren we nu veel vaker op geluid uit de hal als mango daar ligt.
James onze puber. Kleine donderstraal dat is het. Inmiddels is hij echt geen puppy meer.
Elwood wordt steeds grijzer om zijn snoet. Hij zit zo lekker in zijn vel momenteel, gewoon jammer dat er geen agility wedstrijden zijn voor hem.
De drie mannen samen. Mango met zijn vriendjes vooral Elwood natuurlijk.
We wandelen terug naar huis en ik neem Donald en Odin mee. Opnieuw vertrekken we richting het bos. Beide mannen zijn echt vriendjes voor het leven. Samen opgegroeid en ook vaak samen bezig met hetzelfde
Twee heel verschillende honden, zowel in gedrag, uiterlijk als karakter.
En ook deze heren gaan even afzonderlijk op de foto.
Met een heel zacht karakter. Onzeker als hij soms kan zijn.
Odin komt dan voor de camera. Zijn kastanje bruin steekt prachtig af met deze zoninval.
Grote flappers, de wind kwam er steeds onder.
En weer samen, heerlijk stel.
Muis baas, pas op straks kruipt ie in je broek.
Verdorie hij kruipt verder en wij moeten mooi blijven liggen..
Turen, wat zouden ze zien.
Maar ook voor hun komt er een eind aan deze wandeling. Thuis zitten nog twee vol ongeduld te wachten. De grijze brigade. Ze stonden al in de vensterbank toen ik het erf weer opkwam. Dus Odin en Donald naar binnen en Michael en Dylan hun tuig aan en met mij mee.
Michael is dus geopereerd aan zijn oog lid, dit moet nog even goed herstellen. Daarom staat hij soms wat minder charmant op de foto met een half toegeknepen oog.
14,5 en 12,5 jaar Veteranen in de herfst van hun leven maar nog volop in het leven.
En ook ieder weer even apart op de foto. Michael..... een verhaal op zich wat is hij toch een bijzonder hond met een enorme sterke vechtlust..
Sneeuwwitje. Weer heerlijk attent.
En dan Dylan, We krijgen wel eens de vraag doen jullie niks met Dylan, geen shows, geen agility, niks van dat alles. Nee inderdaad dat klopt. Dylan is Dylan en vind aan de dingen vaak niks aan. Even kan hij zich er op concentreren en dan is de lol er af voor hem. Het liefste hangt hij de hele dag tegen je aan om geknuffeld te worden. Dat kan natuurlijk niet maar we vinden het prima als we thuis zijn. Dylan is dan ook onze levende teddybeer.
De oren zijn nog een beetje bruin maar verder is zijn snoet al net zo wit als Michael.
Samen hebben ze al vele avonturen mogen beleven.
Bijna 27 jaar onvoorwaardelijke liefde en trouw samen.
We lopen terug en de mannen mogen nog even een stukje los, even heerlijk rennen samen, blijft toch prachtig om de beide oudjes zo te zien genieten.
Oud en grijs maar nog vol levensvreugde.
Ik was de hele morgen weer onder de pannen zo met deze drie rondes. De camera maakte weer overuren en vele plaatjes zijn weer geschoten. We waren op tijd want het mooie weer veranderde in grijs en druppen. De baas en honden hadden genoten. Thuis werd er later nog een heel bos omgezaagd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten