De bende van Bork is klaar voor nieuwe avonturen .

zondag 8 november 2020

Weer een prachtige herfst/winterzondag

 Het was vanochtend heerlijk buiten. Mistig maar een heerlijke temperatuur. Al vroeg had ik de laarsen weer aan om met de mannen het veld in te gaan. Mango en Elwood gaan ditmaal als eerste mee. Het bos verliest nu in snel tempo zijn bladeren, nog even en de bomen zijn weer kaal. Het afgevallen blad ritselde onder de honden pootjes door, de neusjes maakten overuren door de bladeren. Het was genieten. Mango is gelukkig weer redelijk de oude en elke dag gaat hij nog vooruit, tot op heden heeft hij geen aanval weer gehad, hopen dat het zo blijft. Samen  met Elwood aan de struin door de bossen, het zijn toch elkaars beste maatjes, nog steeds.


Vrienden van dag 1, de jongen heren zijn niet tussen hun vriendschap in komen staan.



Statige mannen.


Vol aandacht.


Elwood, kleine krachtpatser, de bespiering is duidelijk te zien over zijn lijfje.


Kleine speciale vriend.



Hun band samen is zo bijzonder.


Vorige week was ik een morgen alleen weg met Mango. Op de camera kunnen we de heren in huis volgen, ik zag dat Elwood in de bench van Mango was gekropen en op het kussen van zijn vriend lag te wachten.



Er waren overal in het land grond regenboogjes, in de lijn van de zon gaf de dauw deze prachtige verschijningen. Een wonder van moeder natuur.



Het was een heerlijke ronde met deze twee. Thuis wissel ik hun om voor Odin, Donald en James. Ik laat mijn jas nu ook thuis het was gewoon warm.

Beide mannen hadden weer wat in het zicht.


Vader en Zoon, 


Alle aandacht naar het zelfde punt.

Heerlijk die geconcentreerde blikken.

De jonge generatie van de meute, prachtig stel samen.

Ik g iets lager liggen en maak een foto naar boven. 


We komen langs een omgewaaide boom, een prachtig decor stuk voor een foto uiteraard.



Even wissel tussen Donald en James.


En ook voor deze drie komt er weer een eind aan hun uitje. Thuis zitten er nog twee vol ongeduld te wachten. En ook met hun gaat het rondje weer richting het bos. 


Michael is weer helemaal hersteld van de operatie en is weer de oude .


Het is net of wordt hij per week witter.


Wijze oude heer, met een heel hoog knuffel gehalte.


Dylan zit ook lekker in zijn velletje, heeft momenteel wel de brommer weer uit de garage gehaald en dat moet Donald vaak ontgelden.
 

Ook Dylan is inmiddels een grijze muis geworden.




Twee veteranen samen genieten van het leven, en nog steeds het middelpunt van de meute.



We verlaten het bos en steken het grasland over. De riemen gaan los. De heren mogen even rennen. En dat weten ze, de smile komt bij beide rond hun snoet.


Genieten 


Happy Dylan.


Blij ei Michael



Ik lijn de mannen weer aan en we lopen naar huis. Als ik de oprit oploop zit dit achter het raam. Dan kom je toch met een hele grote smile thuis.


De rest van de dag zijn de mannen heel rustig. Heerlijk liggen ze achter het glas in het zonnetje te slapen en dromen.

Geen opmerkingen: