Zo leef je opeens weer in spanning

 Van het enen op het andere moment zitten we hier nu weer in een spannende tijd met de meute. Wat er gebeurd is dit weekend staat verderop in dit bericht..

Door de corona maatregelen zijn we dit jaar meer thuis geweest in de weekenden en vakantie. Geen wedstrijden geen vakantie in het buitenland. Deze zomer ook weer wat meer logee honden in huis gehad dus alles met elkaar heeft ons gazon het wel weer te verduren gehad. Vooral de inloop vanaf het terras de tuin in was aardig hol geworden. Om nu niet de hele winter elke week een zwarte vloer te hebben toch maar even een stukje herstellen. Dus zaterdag morgen een aantal nieuwe graszoden opgehaald, de oude zode eruit gespit en de nieuwe er weer in. De mannen zaten er op de neus bij om te kijken wat ik aan het doen was.

Dat ziet er wee keurig uit baas, hebben we weer wat om aan te plukken en trekken.....

Als ik klaar ben en alles opgeruimd heb zitten de beagle mannen al weer samen in het zonnetje op de nieuwe zode.

Het is mooi weer dus ik besluit om ook de leilindes nog even te snoeien. Terwijl ik op de ladder achter de bomen sta zie ik James op de tuintafel zitten en volgt hij mijn verrichtingen

Als ik ze geknipt heb gaat een deel van het afval in de groene bak. James helpt mee door de bak aan te stampen, makkelijk zo'n hulpje.

Wat hebben we goed gewerkt samen he baas.

Odin inspecteert het werk van zijn zoon even.

Terwijl ik de laatste troep opruim roept Alin mij, ''Tjeerd kom vlug het gaat niet goed met Mango'' Ik ren de kamer in en in de hal ligt Mango. Grote angstige ogen en hij kan niet meer op zijn eigen poten staan. Ik ondersteun hem maar hij kan zijn gewicht niet houden. We overleggen wat te doen, Alin belt met de dierenarts en ik doe de buiten deur open om frisse lucht in de hal te krijgen. Ondertussen blijf ik Mango ondersteunen en probeer of hij wil staan. Niets helpt. We kunnen naar de praktijk, tis zaterdag middag en de eigen praktijk is dicht. De weekend praktijk is in Dwingeloo, een dik half uur rijden. Ik til Mango in de bus en leg hem in de kennel. Ik blijf naast hem zitten  achterin de bus.  We haasten ons naar Dwingeloo, Mango gaapt heel veel maar is verder wel bij. Ik zelf wordt hartstikke misselijk achterin maar dat vergeet je dan even.  Ik hou Mango beet, angst maakt zich meester van mij. Onze grote reus zo in 1 keer.

Achterin de bus. Mijn ogen spreken boekdelen, angst, onrust en spanning in 1 blik......

Als we bij de praktijk zijn zijn we een dik half uur verder. We halen Mango uit de bus en ik zet hem neer. Hij kan inmiddels weer een beetje op zijn poten staan en hij waggelt als een eend de praktijk binnen. Daar is de vloer glad en  stuur ik hem naar de grote deurmat. Daar gaat hij liggen. We wachten op de arts...... We kunnen de spreekkamer in, ik til Mango er heen. Mijn maatje, onze rots in de branding, als een pakketje hangt hij in mijn armen. Ik leg hem op de behandel kamer en er volgt een onderzoek. Op de tafel krijgt hij weer een aanval. Nog meer dingen worden bekeken en we krijgen te horen dat het alle symptomen zijn van een licht hersenbloeding. Hij krijgt medicatie en we krijgen medicatie mee voor als er weer aanvallen komen. Thuis moet hij nu eerst zoveel mogelijk in d erust. Terwijl Alin verder alles afhandelt neem ik Mango mee naar de bus. Ik doe hem in de kennel en nog geen minuut later laat hij al zijn urine lopen. Weer uit de kennel, kleden er uit en droge kleden er in. We rijden weer terug naar huis. Dit maal zit ik wel weer gewoon voorin. Als we thuis de oprit oprijden en de bus deur open doen. Staat Mango, kom op baas ik wil er weer uit. Ik ga even een klein stukje met hem lopen, hij is nog erg wankel achter maar hij loopt weer. Wat opviel zijn zijn nog steeds grote ogen

De zon viel op een verkleurde fuweel struik, ik zet Mango er tussen. Trots als hij is laat hij zijn stoere blik weer zien......

De hele avond houden we hem goed in de gaten, slaapt veel en als het tijd is om zelf de luiken dicht te doen besluiten we dat ik beneden op de bank ga slapen. Mango is los in de kamer ik kan hem zo beter in de gaten houden. Halverwege de nacht staat hij naast me, tikt met zijn kop tegen me aan en wil graag naast me liggen onder de dekens. Ik doe de deken omhoog en Mango kruipt eronder. Stijf tegen mij aan lag hij de rest van de nacht......

Zondag morgen.. Donald is Jarig, de grote kleine man wordt al weer drie. Je merkt aan de andere mannen dat er iets anders is in de meute. Als Mango op de bank kruipt gaan de jonge heren als een soort van beschermende boog om hem heen zitten. De meute laat weer zien hoe bijzonder hun onderlinge band is.

Ik ga even een klein stukje lopen met Mango, even de benen strekken voor hem. Liepen we anders samen de langste ronde, gister morgen was het ver weg de kortste. Hij is weer iets stabieler dan zaterdag avond.

Mijn maatje, ook zijn zijn ogen weer wat minder groot.

En dan mogen de beagle mannen mee. Donald als eerste en hij gaat alleen mee, het is zijn verjaardag dus even alle aandacht voor hem.

Vader en zoon gaan samen mee.

En de drie oudere mannen. Helaas begon het te regenen tijdens hun ronde. Ik maak een foto en het valt me op hoe bezorgt ze toch alle drie kijken.

Als we weer thuis zijn droog ik de drie eerst af. Ik zelf doe droge kleren aan en niet veel later is het weer droog. De mannen gaan alle maal de tuin in. Ik maak nog even een foto van de 7 samen. Het begint weer te regen en ieder zoekt zijn plekje in huis. 

Aan het eind van de middag gaan we nog even op prive training me Elwood, Odin en Donald. Even  heerlijk samen werken met de drie mannen. 

Mango brengt de nacht weer door tussen zijn maatjes, ik slaap weer boven. Hij heeft een goede nachtrust en was vanmorgen weer helder. De duimen hier draaien en hopen dat het hier bij blijft. en het herstel zich nu weer verder zal aandienen.