De dagen gaan snel hier, we zijn alweer in het laatste deel van onze vakantie week aanbeland. Vandaag gaan we weer een dagje naar het strand. Ditmaal naar het Noordzee strand waar we vorig jaar ook geweest zijn. Hier mogen we ook weer met de auto het strand op, maar voor het zover is inspecteert Dylan zijn meute, hij lijkt ze toe te spreken. Michael deed dit jaren gelden ook vaak op vakantie. voor de groep zitten, wat de reden is geen idee, maar het ziet er wel bijzonder uit.
De vermoeidheid is zichtbaar bij de heren.
Ons ontbijt, gebakken spek met eieren, een mooie maag vulling.
We doen de honden in de bus en koppelen de tent los. We rijden richting Børmose strand. We rijden door de duinen de zee tegemoet we waren niet de enige met het idee van een strand dag, er stonden al heel veel busjes en campers op het strand. We rijden een heel eind langs de duinen en zetten dan de auto's stil. De honden roken waarschijnlijk de zee want ze waren helemaal gek, De deuren zaten nog dicht maar ze gingen tekeer. Vlug de riemen om en wandelen maar. In de duinen hier nog heel veel bunkers uit de 2e wereld oorlog.
De zee was ruig
Dylan en James straalden weer .
Samen op stap.
Ik maak een groepsfoto van de mannen, de vermoeidheid bij Elwood valt duidelijk op.
En Dylan... hij bleef maar lachen en plezier hebben.
Het hele strand lag vol met kwallen, prachtige blauwe kleuren . Groot en klein vele duizenden.
Ik neem even een moment voor mij zelf. Een jaar terug zat ik hier ook op het strand, toen zat mango nog aan mijn zij... even een moment van.....
Tja, en dan dit manneke, ik blijf het herhalen, wat genoot hij, en wat genoten wij van hem.
Soms wou je dat je de tijd stil kon zetten.
De bussen op het strant.
Ik klauter een hoge duin op en maak een overzichtsfoto.
In een duinpan heeft de wind een hele stapel prachtige ronde stenen blootgelegd, er gaan een handvol mee naar Holland.
Na een heerlijke tijd op het strand gaan we terug naar de camping. Na het eten gaan Irene en ik nog even met de honden naar het hondenveld. Dit uitje kreeg nog een staartje. Hailey en Sweety ontdekten dat het achterste hek niet goed dicht zat en gingen er vandoor. Ik kon onze vijf mannen nog net blokken en snel aanlijnen. De meiden vlogen het kerstbomen veld in en we hoorden ze loeien, shit, wild in de neus. Ik breng de mannen terug naar de camping en zeg tegen Eric en Alin dat de meiden er vandoor zijn. Met riemen ga ik terug naar Irene. We gaan de kerstbomen plantage in maar hebben al snel door dat de meiden daar niet meer zijn, we horen ze verderop in een ander deel loeien. Door brandnetels en bramen kruipen we door singels , dwars door korenvelden achter het geloei aan. We gaan uit elkaar en opeens heb ik 1 van de meiden vlak bij me, volop in de jachtmodus, ze kijkt me aan en sprint er vandoor. pfff, dat wordt wat hoe krijgen we die meiden weer terug. Ondertussen had Alin op de camping bij andere mensen van de VSS aangegeven dat er honden weg waren, dus die kwamen ook mee zoeken. Onder hun Molly, de winnaar van de Zweetproef , dus een echte speurneus. En Molly heeft succes ze is al snel op het spoor van Sweety of Hailey en niet veel later hebben we ze weer te pakken. Het avontuur heeft bijna 2 uur geduurd.
Hieronder een overzichtskaartje. Onze tent stond bij de rode stip. Het honden losloop veldje was bij de zwarte stip , daar ontsnapten de meiden en we vonden ze terug bij de blauwe stip. Het rood omlijnde gebied is waar we dus gezocht hebben.
Maar eind goed al goed.
En dan zit het er op.Op zaterdag morgen is het inpakken. Ik maak nog een foto van Donald met zijn prijzen, deze prijzen blijven in Denemarken, Ik sla het grote boek open met de pagina van 2019, de winst van Elwood, en dan nu zijn half broer Donald Hoe mooi is dat, dat was nog neit eerder voorgekomen in de geschiedenis van de VSS.
Trotse Duck, helaas zal hij volgend jaar zijn titel niet verdedigen. De VSS is dan op het eiland Bornholm. Dat wordt een hele dure reis en boottocht met vijf honden.
Alin, Eric, Irene en Henk gaan nog naar het gezamelijk afscheids ontbijt. Ik blijf bij de tent en begin met opbreken.
De mannen in de kennel, hun uitdrukkingen zeggen genoeg.
Ook Donald tekent vermoeid.
De zon schijnt nog, dus misschien krijgen we de tent nog droog. De kenneltjes had ik afgebroken en de honden in de bus gedaan
En daar vallen ze direct in een diepe slaap,.
En ook Dylan, moet er nu aan geloven.
Alles uit de tent, dan is he tijd om de lucht er uit te laten. Inmiddels is Alin ook weer terug.
De tent is net niet helemaal droog maar we durven niet langer te wachten, er komen donkere wolken opzetten.
De bus weer vol, niks vergeten
En we hadden ook geen vijf minuten langer moeten wachten, de sluisdeuren gingen weer open.
We zeggen onze Deense vrienden dag en beginnen aan de reis terug, een reis die lang zal duren, veel regen en verkeer. Het is tegen half 7 als we in Zuidbroek zijn. Irene had onderweg nog gebeld met de plaatselijks snackboer voor een bestelling en dat pikten ze aan toen ze er langs reden. We eten nog even samen, de honden spelen nog even in de tuin en dan vertrekken wij voor het laatste stuk van onze reis. Het is tegen negen uur als we de bus weer hier in Bork op de oprit zetten. VSS 023 zat er voor ons op.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten