Ons verblijf op de camping zit er op. Het is tijd om de spullen in te pakken en onze reis te vervolgen naar Karen en Per. Er is eerst nog een gezamenlijk afscheid ontbijt. Alinda, Eric en Irene gaan erheen. Ik blijf bij de honden bij de tent en begin langzaam met inpakken van alles. Domino zit heerlijk met haar beide zonen op de stretcher in de zon. De tent droogt mooi op na de regen van gisteren.
Als de anderen terug zijn van het ontbijt gaan we gezamenlijk verder met afbreken en opruimen. De andere gasten die al klaar zijn met oppakken komen langs om afscheid te nemen. Tot volgend jaar horen we steeds.
Tegen twaalf uur hebben we de laatste spullen in de bus. De reis naar Per kan beginnen.
Er stonden nog 2 caravans , voor de rest was iedereen vertrokken.
Het is erg druk onderweg, we rijden weer over de tolbrug en genieten van het uitzicht. De rit zou normaal gesproken in drie uur moeten kunnen , we deden er nu langer dan vier over.
Aan het eind van de middag rijden we de bussen bij Karen en Per het erf op.
We worden hartelijk verwelkomt en we laten de honden direct even spelen op de grote speel weide nu het nog droog is , er komt zware regen aan volgens de weersvoorspelling.
Michaelging direct aan het rennen, wat heeft de oude baas deze week genoten.
Hailey ziet haar zusje Sweety weer terug. Beide dames hebben elkaar een jaar niet gezien. Direct was er herkenning en werd er druk gespeelt.
Domino en Donald deden samen de rugslag
En de zusjes, die bleven maar spelen.
De lucht begint te betrekken en we maken ons klaar om de honden naar binnen te doen. Michael bleef maar rennen en lachen.
Hailey, Odin en Sweety. Samen op de tonnen.
Muskoka en Sweet Courage beagles samen. Prachtig zo met elkaar.
We mochten binnen slapen maar dat wilden we niet. We hadden de kampeerspullen toch bij ons. Dus ipv de grote tent nu de show tent tegen de bus aan. Een extra dekkleed omdat er een klein kiertje zit en we konden prima overnachten zo.
We gaan eerst aan de koffie en gebak en later aan een uitgebreid avondmaal. Gezelligheid kent geen tijd en het is dan ook al over twaalf uur als we onze slaapzakken opzoeken. De volgende morgen krijgen we een uitgebreid ontbijt en hebben een fijne tijd samen. We wandelen nog met Per naar een hunnebed vlakbij hun huis. Wij kennen hier alleen de stenen geraamtes, in Denemarken liggen de orginele zandbulten er nog over.
Er naast ligt een restant . Vlakbij liggen er nog een aantal.
Heden en verleden zullen elkaar hier op korte termijn ontmoeten. Het graanveld achter dit hunnebed wordt volgestampt met zonnepanelen...… tja weet neit wat ik er van moet zeggen. Er zijn toch nog genoeg onbenutte staldaken zou je zeggen ipv al die goede gronden er voor op te offeren.
We wandelen terug, het begint weer te regenen.
We eten en drinken nog wat en dan is het tijd om te vertrekken. Kwamen Eric en Irene met twee honden, ze gingen terug me drie. Sweety gaat met hun mee naar Nederland. Beide zusjes zijn weer samen.
Per en Karen nemen afscheid van beide dames. Ze weten dat Sweety een goed leven gaat krijgen net als Hailey, maar afscheid nemen doet toch erg zeer. Daar herken je de fokker in die hart heeft voor zijn dieren.
Wij nemen afscheid van Per en Karen en maken ons klaar voor de reis terug naar Nederland. We verwachten zware problemen bij Hamburg en volgens de verkeersinformatie is dat ook zo. Maar goed daar zijn we nog lang niet. We rijden zonder problemen Denemarken uit. Een uur voor Hamburg nemen we even een stop. De honden even water en eruit en dan weer verder. En inderdaad bij Hamburg hebben we vertraging, gelukkig niet de voorspelde opstoppingen, we blijven langzaam doorrijden. Verder verkeersproblemen blijven ons bespaart en we kunnen behoorlijk snel door tuffen. We gaan de grens over en bij de voormalige grenspost zetten we de bus even aan de kant. We nemen de twee showtenten, die bij Eric in de bus zitten over. Ze zijn behoorlijk nat en zullen thuis direct uit moeten worden gezet, het oppakken van deze 2 second tenten is een handigheidje wat je moet kennen. We nemen afscheid van Eric en Irene en rijden door naar Westerbork. Het is rond negen uur als we de auto hier het erf weer oprijden.
Deze toch bijna anderhalve week is voorbij gevlogen. We hebben genoten vanaf het eerste moment. We hebben onvergetelijke herinneringen mogen maken waar we dankbaar voor zijn. We willen iedereen bedanken voor de gezelligheid en gastvrijheid. Speciale dank voor Eric en Irene. Een eerste vakantie week samen, het is toch altijd afwachten hoe dat gaat. Maar wij hebben genoten, en volgens ons jullie ook. En uiteraard grote dank aan Per en Karen, Alinda en ik zouden samen komen, maar onverwachts komen we met vier. Jullie gastvrijheid en gezelligheid is super, we voelen ons erg welkom( And of course big thanks to Per and Karen, Alinda and I would come together, but unexpectedly we come with four. Your hospitality and cosiness is great, we feel very welcome)
Dit was het laatste bericht over de Very Special Show 2019. Ik hoop dat jullie genoten hebben van deze verslagen en zo hebben kunnen mee,- en nagenieten van de avonturen van de Borkse meute in Denemarken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten