Virtuele hondenshow

 Door de corona perikelen zijn vanaf Maart alle honden evenementen haast afgelast. De agility wedstrijden en ook de shows. In het buitenland begonnen ze op social media met online dogshows. Men kon dan een foto van je hond in sturen en die werden dan beoordeeld. Hoe meer stemmen op je foto hoe hoger je hond kwam op zulke shows. We werden door velen benaderd om te stemmen op hun foto's. Er werden links naar foto's geplaats op facebook pagina's en zelfs op de pagina van ons BSBE evenement werden foto's geplaats om stemmen te krijgen. Ik werd gewoon een beetje online show moe en heb dan ook nergens op gestemd. Deze zomer  begon de Beagleclub Nederland ook met een online show. Een show klasse en een fun klasse. De show klasse was net als met de gewone shows alle verschillende klasses die je ook op een show treft, de fun klasse was  meer voor de vrolijke foto's. Rare slaaphouding, honden en water, honden en vrienden honden en kinderen, mooiste hoofd en ga zo maar door. We hadden zoiets van nee daar doen we niet aan mee. Helemaal al niet aan de show klasse want hoe kun je een hond nu zuiver en alleen op een foto beoordelen. Zelfs de meest beroerd lopende hond kun je in een mooie show positie zetten.  Uiteindelijk besluit ik wel voor de fun klasse foto's in te sturen. Ik had een selectie gemaakt van een aantal foto's en stuur die in. In de weken die ervoor a gingen verlieten opeens drie van Michael zijn strijdmakkers van weleer deze wereld en gingen over de regenboog brug. Michael was nu de laatste die over was van de gouden generatie. Als zijnde ''The Last men of his generation'' besluit ik toch nog een show foto van Michael in te sturen. Als eerbetoon aan zijn makkers van weleer. Als de uitslag bekend wordt gemaakt zit ik met twee foto's in de prijzen.

Onderstaande 2 foto's had ik ingestuurd voor mooiste hoofd.

2 voor slaap posities.

2 voor actie

2 voor beagles en water

Beagles en kinderen

Beagles en friends

En op het laatst dus nog besloten 1 show foto in te sturen van Michael. The Last man standing for his generation.

2 vielen dus in de prijzen. De foto van Odin en James won de fun klasse slaappositie

De prijzen kwamen via de post. Een rozet,de foto in een lijstje, een oorkonde, een waterbak en een zak honden snoepjes.

En Michael werd tweede in de veteranen klasse.

Voor hun die samen streden, mooie tijden en herinneringen.  Konden we de klok maar terug draaien.

Een rustig weekend

 Een rustig honden weekend voor ons. Er was wel een agility wedstrijd, er was wel een internationale show maar we nemen momenteel bewust niet het risico door de drukte van deze evenementen op te zoeken, ondanks dat ze Corona proof georganiseerd dienen te worden. Dus gewoon thuis met de mannen, de logees zijn afgelopen dinsdag weer vertrokken dus we hadden gewoon onze eigen meute.

Alweer weekend baas ? Gaan we nog wat doen dan ?

Gisteren was mijn klusdag. Als ik klaar ben kom ik langs Roden dus even de kop om de muur bij Jan en Jenny en even knuffelen met de 3 meiden uit Roden.

Vanmorgen al weer vroeg op stap met de heren. Eerst een rondje samen met Mango. lekker samen door de bossen struinen, de herfstkleuren beginnen te komen Mango kleur dan nog net iets mooier in het landschap.

Inmiddels ook al weer 12,5 jaar oud. De ouderdom krijgt langzaam toch vat op hem. Lopen gaat wat minder soepel en de ogen worden wat minder. Verder nog steeds een pracht verschijning.

1 op 1. Mango blijft het heerlijk vinden, even alle aandacht van de baas, even geen James die aan zijn poten loopt te trekken.

Als we weer thuis zijn wissel ik Mango om voor de drie jonge heren, Odin, Donald en James. Ook wij gaan weer naar het bos. We komen langs de Justin stobbe, de boomstobbe waar ik vele foto's van de oude meute heb gemaakt. Ik zet de mannen er even op en maak een foto en laat mijn gedachten even gaan. Hoe gek het ook klinkt, het overlijden van Justin heeft er voor gezorgd dat we nu deze drie kanjers hier in de meute hebben...

Op een andere stobbe maak ik nog wat plaatjes.

Het blijven fotomodellen, ze vinden elke positie prima.

Ik wissel de mannen weer om voor de laatste drie. Elwood, Michael en Dylan. En ook nu gaat de wandeling weer door het bos.

Na een groeps foto zet ik de mannen even 1 voor 1 op de kiek. Als eerste Michael. Hij wordt nog steeds witter, het is dat zijn ogen niet rood zijn anders duurt het niet lang meer of hebben we een albino in huis. De oude baas gaat nog steeds goed, draait nog dapper mee in de meute en heeft nog steeds het grootste woord in huis.

Elwood zit op dit moment heerlijk in zijn vel. Blij en vrolijk. Ik zou nu graag met hem wedstrijden lopen, zijn aandacht is helemaal op mij gericht momenteel, maar zoals ik deze blog al begon, we nemen de risco's in deze rare tijden niet.

En Dylan, ook hij wordt steeds witter om zijn snoetje. Het is soms een oude moppersmurf maar ook weer een heerlijke kroelkont die het liefst tegen je aan kruipt op de bank en je dan haast dwingt om vooral niet te stoppen met kriebelen.

We lopen verder en komen langs een maisveld. Op het pad liggen een paar maiskolven, Elwood kijkt mij aan, ik weet wat hij bedoelt, ik zeg: "toe maar " een sprong volgt en de kolf is veranderd in een prooi voor Elwood. Even een paar keer weggooien en hij brengt hem keurig terug. Hij heeft geluisterd naar zijn oude meester, Jayson was ook gek op maiskolf gooien.......

De rest van de dag liggen de mannen heerlijk in huis te slapen, de kachel kan weer een graadje hoger. De herfst is nu echt aangebroken.

Fotomomentje voor de meiden

 Vanmiddag toen ik terug kwam van mijn werk ben ik direct met de 4 dames het veld in gegaan. De lucht was weer strak blauw en het gras wat een paar dagen gelden gemaaid was was nu weer fris groen. Prachtige omstandigheden om de meiden eens 1 voor 1 mooi op de foto te zetten.

Ik nam een draaispit mee en als ik 1 van de meiden even apart nam lagen de andere drie mooi te wachten.

 Als eerste mocht Djane.

Djanis was de tweede.

En dan mijn grote vriendin Domino.

En als laatste Pebbles, de kleine meid lag vol ongeduld te wachten tot ook zij mocht.

En dan alle vier samen.

Het is vanavond de laatste avond dat ze met z'n vieren hier zijn. Morgen komen Petra en Leo weer naar Nederland met Judy en Djoplin. De zes blijven dan nog 1 nachtje bij ons en vertrekken dan woensdag weer naar hun eigen stekkie in Wijdenes.

Wij hebben de afgelopen week genoten van de dames hier in de meute. 11 honden hier in huis, het is dat we het zelf wisten maar anders had je het niet gemerkt. Ze vermaakten zich met elkaar en bijna zonder lawaai.