Bezoek Wales en Houndshow 2011

                       Wales het land wat ons hart heeft gestolen.

 Hier een uitgebreid verslag, dat ik heb bijgehouden tijdens onze reis naar Wales en de houndshow.

Al een aantal jaren gaan we, in augustus, naar de Hound show in  Stafford ,Engeland. Zo ook dit jaar hadden we ons weer aangemeld om met twee honden te komen showen op deze show. Dit keer waren we van plan om onze hele meute, uitgezonder oude Jayson mee te nemen.  Jayson kon logeren bij Alinda haar ouders , dus dat was ook geregeld.  Gisteren(woensdag 3 augustus) moest er dus nog veel gebeuren. De heren moesten nog naar de dierenarts voor hun worm en teken behandeling , dit moet tussen de 24 en 48 uur voor vertrek naar Engeland gebeuren. Dus om half negen stond ik met de vier heren bij de dierenarts op de stoep.  Als de behandelingen zijn afgerond en de entingboekjes goed zijn ingevuld zijn de heren klaar voor vertrek. Thuis nog de laatstre dingen opruimen.   Max, onze oppas beagle, naar huis brengen en ’s avonds Jayson afleveren bij Alinda haar ouders.  De bus inpakken en redelijk vroeg op bed voor een goede nachtrust.

Donderdag. (4-8-2011)

Op donderdagochtend  gaat de wekker om 4.00 uur. Als ik beneden kom kijken de 4 heren me met een erg slaperig hoofd aan. Pffffff zie je ze denken dit is vroeg. Wassen, eten en dan de benches in de auto, honden er in en rijden maar. Er staat ons een lange dag voor de boeg.  Het eerste stuk rij ik en Alinda kan nog even lekker liggen slapen.  Ook van achter liggen een aantal in een diepe slaap. Iets voorbij Breda wisselen we van plaats. Alinda neemt het stuur over en ik kan even rusten. Westerbork/ Breda is iets meer dan twee uur en Breda/ Calais is ongeveer 2,5 uur.  Het rijd vlot door, en de zon schijnt,  mooi op tijd komen we aan bij de Euro tunnel.  Eerst moeten we naar de incheckbalie voor de honden. Entingboekjes en chip worden gecontroleerd door de altijd vriendelijke Fransen (hmm). Alles is oke en we mogen weer door. Ik stap weer achter het stuur en we rijden door de douane naar de bordingplaats voor de trein. Om half elf gaat de slagboom open en mogen we de trein oprijden. Het is voor ons inmiddels een vertrouwd ritueel en ook Mango en Michael weten wel hoe alles werkt. Voor Dylan was het de tweede keer dat hij mee ging naar Engeland en voor Justin de eerste keer.  Je kon dan ook merken dat hij het allemaal erg spannend vond. We rijden de wagon in en vlak voor dat we stil moeten staan stapt Alinda uit. Ze gaat achter de bus staan en trekt de deuren open zodat we ruimte achter de auto hebben om de honden te kunnen verzorgen. Als  het aan de Fransen lag stond anders de volgende auto op bijna 5 centimeter achter ons. In dat geval is het voor ons dus onmogelijk om in geval van nood bij de honden te komen.

De heren lagen heerlijk relax achter in de bus.



Om 10 voor elf vertrekt de trein, wij kunnen gewoon in de auto blijven zitten. Na ongeveer 35 minuten zijn we aan de andere kant van het kanaal. We rijden van de trein af in komen in een dikke regenbui terecht. Spiegels bijstellen en rijden maar weer. Er staat ons nog een rit van bijna vijf uur te wachten.  Het links rijden is geen probleem meer, ik vind het zelfs best wel relax rijden. Onderweg wordt het grijzer en grijzer de regen komt met bakken ui t de lucht. Rond London stopt het verkeer behoorlijk op door werkzaamheden en de tolbrug.  Na ongeveer 2 uur nemen we even pauze. Even de bene strekken, honden uitlaten en zelf wat water kwijt zien te raken.  We vervolgen onze weg na een kwartier en naderen Birmingham. De lucht begint te breken en de zon komt weer te voorschijn. Na Birmingham is het nog ongeveer twee uur rijden voordat we bij het huis van Pam zijn. Maar dit zijn wel twee uren door een fantastisch landschap dat steeds woester wordt.  Oude kastelen, eeuwen oude bomen en hele mooie vergezichten.  Nog even hebben we telefonisch bereik met de mobiel, dus nog even een laatste belletje en smsje en dan verdwijnen we echt de wildernis in zonder bereik. We komen bij het huis van Pam en de honden gaan direct de tuin in.

Justin en Dylan samen op ontdekkings tocht



Ze hebben zich de hele reis fantastisch gedragen. We zijn blij dat deze fantastische kanjers zo goed tegen lange ritten in de auto kunnen.  In de tuin leven ze zich heerlijk uit. Onder tussen begint Alinda met het klaar maken van ons eten en neem ik alvast een kijkje bij de stuwdam. Het voelt een beetje als thuis komen.

De dam hij lag er nog steeds.




 Na nog een stukje met de heren te hebben gewandeld gaan we rond 9 uur naar bed. Moe van een lange dag. Nu heeft Mango de rare gewoonte dat hij overal wil slapen behalve in Wales. Ook nu heeft hij geregeld gedurende de nacht liggen piepen. De rest lag in een diepe coma.

Het is fantastisch in Wales



Dylan en Justin mochten als eerst mee naar boven op de heuvel.

De dam en op de voorgrond de restanten uit het verleden van de mijnbouw

Vrijdag.(5-8-2011)

We hadden geen wekker gezet. Vanzelf zouden de ogen wel een keer open gaan. Ik was al om 6 uur wakker. Ben nog een tijdje blijven liggen en er toen toch maar uit gegaan. De heren beneden stonden al vol ongeduld te wachten. Deur open en de tuin in. Ze konden heerlijk renen en spelen. 

Heerlijk rennen en gek doen.

Als Alinda naar beneden komt gaat ze bezig met het ontbijt. Pam had een gevulde koelkast voor ons achtergelaten met onder andere alle  ingrediënten voor een engels ontbijt. Toast, worst eieren en spek.  Mango hield haar goed in de gaten.

Mango hield elke beweging goed in de gaten.

Als we het ontbijt op hebben ga ik  alleen een stuk wandelen. Ik daal af naar de rivier de Severn en volg hem stroomafwaarts.  Heerlijk woest stroomt hij hier door het landschap.

Soms volg ik de waterlijn  en even later loop ik er 10 meter boven. 

Na een aantal kilometers verlaat ik de rivier en loop via de velden weer terug naar het huis.

 Alinda ligt heerlijk te zonnen met vier honden gespreid om haar heen.  Even wat drinken , spelen met de honden en dan ga ik weer op pad. Doel nu is de hoge heuvel direct achter de stuwdam te beklimmen.

Het huis en de heuvel in 1 plaatje.

Pfffff, dat viel tegen. In de zon was het bloed heet en ik hapte naar adem.

 Maar eenmaal boven is de beloning groot. Een uitzicht  wat niet te filmen is zo mooi. Door het zonnige weer kon ik dan ook kilometers ver zien. Heerlijk zat ik daar boven op de heuvels tussen de schapen. Genieten.

De stuwdam gaat helemaal op in het geheel. Het meer er achter is 77 meter diep.

Ook had ik hier weer bereik met mijn mobiel, even een belletje doen en ik daal weer af naar beneden.  Alin en de honden lagen nog heerlijk te zonnen en ik ben er maar heerlijk tussen gaan liggen. Na het avond eten de honden klaar maken voor de show en dan gaan we rond 10 uur op bed. Morgen wacht ons weer een vroege wekker.

De heren lagen alle drie heerlijk tegen elkaar aan te slapen.

Zaterdag.(6-8-2011)

Na een goede nacht, zelfs Mango heeft de hele nacht doorgeslapen, gaat de wekker om kwart voor 5.  We maken alles klaar en vertrekken om half zes richting Stafford.  Onderweg komen we veel gesneuveld wild tegen. We hebben een rit van twee uur voor de boeg en zien de zon prachtig opkomen tussen de heuvels. Rond kwart voor acht zijn we bij de showground. We kunnen met de auto vlak bij de ring komen dus dat scheelt een hele wandeling. De Hamiltons worden rond negen uur gekeurd en Michael is rond een uur of twaalf aan de beurt.

Mango en zijn zoon Sputnik.



Alinda met vader en zoon.



 Mango was o zo happy en vrolijk, iets te vrolijk. Alinda kon hem niet bij de les krijgen en Mango liep dan ook voor geen meter fatsoenlijk. Er had een loopse teef in de ring gestaan en mango vond dat geurtje vele malen interesanter dan goed lopen.



 Mango werd dan ook niet hoog geplaats. 5^e dat was zijn klassering deze dag.   Uiteindelijk werd de Best Of Breed een hond die niet wou lopen, de keurmeester wou bijten maar uitgebracht werd door iemand die een hond van de keurmeester had gekocht.  Meer zeg ik er niet over!!

De 'hamilton' voor Mango zou uiteindelijk BOB worden. De kleinste hond van de show, de reu was zelfs nog kleiner dan de kleinste teef ???????????



Er was toch nog een klein succes voor Mango, Over het afgelopen show jaar werd hij uiteindelijk nog runner up voor de newcommers trophy.



Van de beagles heb ik niets gezien . Ik bleef bij de benches, we laten onze honden nooit onbewaakt achter op een show. Michael stond samen met zijn neef Fraggle in de ring. Helaas werden beide heren niet geplaats bij de eersten. Normaal zijn er op de houndshow altijd demonstraties met verschillende meutes. Maar ook de financiële crisis speelt hier parten. Het was te duur om dit jaar de meutes te laten komen.  In de loop van de middag verlaten we de show. Voordat we van het terrein mogen verlaten word de auto nog gecontroleerd. Er word gekeken of we niet meer honden mee nemen dan we uitrij papieren hebben.  We hadden 1 hond meer mee dan toen we kwamen, Sputnik, Mango zijn zoon , ging met ons mee naar het Damhouse.  Van Pam hadden we zijn papier meegekregen dus dat was geen probleem.

Twee families, Mango en Sputnik.  En Justin, Michael en Dylan.



 Terug bij het huis spelen de honden nog heerlijk in de tuin. De hele dag was het hier weer mooi weer, nu ik dit verslag schrijf begint het hier te regenen. Morgen gaan we lekker wandelen met de jongens hier in de omgeving.

Mango speelt met Sputnik.


En de beagles hebben een lol samen.

Justin liep elke dag met een grijns om zijn bek. De kleine man vond het fantastisch.



Mango en Sputnik, als twee druppels water.



Net of staat er een spiegel tussen.

Zondag.(7-8-2011)

Al vroeg was ik weer wakker. Beneden word ik uitbundig begroet door 5 heren. Ze gaan direct naar buiten.  Justin vind het fantastisch , twee Mango’s om mee te klieren. Hij probeert Sputnik uit te dagen maar Sputnik snapt niet wat hij wil. Dan maar weer naar Mango zie je Justin denken. Terwijl hij met Mango speelt kijkt Sputnik toe, en dan opeens is het kwartje gevallen en begint hij spontaan met Justin te spelen. 

Toe nou Sputnik ik wil spelen...



Dan maar met Mango.







En dan heeft Sputnik door wat Justin bedoelt, nog niet zo vrij als Mango maar hij begint te spelen met Justin.





Ze vermaakten zich opperbest.



Even later zit ik met een bak koffie op de bank en zie ik Justin en Mango als idioten rond huis rennen. Dit hielden ze wel 10 minuten vol. Als we zitten te ontbijten begint het weer te regenen. Sputnik en Mango liggen samen onder de overkapping bij de voordeur. Vader en zoon, als twee druppels water. 



In de middag gaan we heerlijk met de heren te  wandelen in de heuvels.



 Ik loop met vader en zoon, een heerlijk gevoel twee van die fantastische heren aan de lijn te hebben.  We maken een aantal mooie foto’s van de hele meute en lopen dan weer langzaam terug.



We hebben Mango voor de zekerheid zijn schoenen maar aangedaan. In de heuvels wil hij nog al eens blaren op zijn voetzolen krijgen door de wrijving tijdens het lopen op het losse grind.



In de loop van de middag komt Pam naar ons toe. We hebben een erg gezellige middag en genieten van vijf blije, gelukkige honden die heeerlijk met elkaar aan het spelen zijn.  Voor ons begint er nu al weer een einde te komen aan ons korte verblijf in Wales. Morgen beginnen we weer aan de terug reis.

's avonds waren alle heren erg moe. Mango en Sputnik lagen op dezelfde manier te slapen.  In veel dingen van Sputnik zagen we Mango terug.

Mango

Sputnik

 Even later gaan vader en zoon heerlijk naast elkaar liggen slapen.

Maandag (9-8-2011)

Rond half zeven zijn we opgestaan. Spullen inpakken, ontbijten en afscheid nemen van Pam en Sputnik. We hadden in de planning om tussen 8 en half negen te gaan rijden, dit lukt ook. We geven Sputnik nog een laatste afscheid knuffel, bedanken Pam voor haar gastvrijheid en stappen in de auto. We beginnen aan een lange dag. Het weer is mooi en we rijden vlot door. 50 mijl voor Londen nemen we even een korte stop. Even de benen strekkken en een bakje koffie en rijden maar weer. Op de tolbrug bij Londen hebben we een prachtig uitzicht over de hoofdstad, niet wetende wat voor ellende zich daar afspeelde. Na Londen is het nog ongeveer een uurtje rijden voordat we in Folkstone zijn.  We komen mooi op tijd aan en kunnen direkt doorrijden om onze trein van kwart voor drie te halen.  We staan te wachten als er een melding komt dat de reis geannuleerd is.  Technische problemen waren de oorzaak.   Het is wachten op de volgende trein.  Er wordt een extra rit ingelast en zo kunnen we om 10 over drie alsnog vertrekken.  35 minuten later zijn we weer in Frankrijk. Alinda neemt mijn plaats achter het stuur over en  we beginnen aan het volgende deel van de reis. Het weer is nog redelijk maar in de verte zien we toch donkere wolken verschijnen. Als we in Belgie zijn begint het dan ook zo nu en dan behoorlijk te regenen. Het rijd vlot door en we passeren de grens met  Nederland.   Even een belletje naar Alinda haar ouders dat we direct doorrijden om Jayson op te halen. Rond half tien zijn we in Drachten.  Jayson ziet ons en kijkt eerst heel verbaasd, he jullie hier…….. Snel komt hij een knuffel halen. Als we Michael en Dylan uit de auto halen hebben de drie heren nog even lol in huis. We nemen een bakje koffie , even een praatje en dan op naar huis. Rond kwart over 11 zijn we eindelijk thuis.  Hiermee kwam er een eind aan een mooi en gezellig weekend. Wij en de honden vallen dodelijk vermoeid in een diepe slaap.