Zweden 4-7 t/m 7-7

4 – 7 – 2012 (woensdag)

Het is vroeg licht in Zweden. Hans is ook al vroeg wakker en is om half 6 al met Mango en Milla(Wilma) aan het wandelen. Ikzelf ga een half uurtje later met de beagles  op stap. Na de ochtend wandeling gaan we ontbijten. En zoals het hoort in Zweden, knackebröd.  Vandaag staat een bezoek aan het slot Läckö op het programma. Dit slot is gebouwd in de dertiende eeuw. Het slot ligt op een eilandje en is aan driekanten omsloten door water. We drinken eerst een kop koffie met heerlijke cake op het grasveld voor het slot en gaan dan naar binnen. Hans en Mango blijven buiten op ons wachten. Het slot heeft meer dan 200 kamers, een aantal daarvan is opengesteld voor publiek.

Als we binnen uitgekeken zijn gaan we nog een rondje door de tuin. De kruiden tuin is fantastisch. We maken nog een aantal foto’s van lord Mango voor het kasteel en rijden dan door naar het plaatsje Spiken, dit is een klein vissersplaatsje aan de kust.

Mango, The Lord, en zijn kasteel.

Hier eten we een hapje en genieten opnieuw van een fantastisch uitzicht. Op de weg terug  genieten w e van het mooie Zweedse landschap. Thuis nemen we het er  van en relaxen heerlijk in de zon.  Op het menu voor de avond stond gegrild varkensvlees. Hans zet de bbq aan en een heerlijk braadgeur vult de lucht. Tja en dan staan er natuurlijk drie beagles en twee hamiltons met de neus wijd open, waar komt die heerlijke geur vandaan. We genieten van het eten en hebben opnieuw een gezellige avond. Opnieuw gaan vele verhalen en avonturen over de tafel. We krijgen een belletje uit Wijdenes van Petra, Met Jayson gaat alles goed. En Alinda belt even met Pam in Wales en brengt haar de groeten over van Hans en Monica. We krijgen Hans zijn jacht geweren te zien en het was voor mij net of was ik een klein kind in een snoepwinkel.  Om de papieren voor jagen in Zweden  te krijgen is vele malen makkelijker dan in Holland. Ik krijg dan ook de uitnodiging om in de winter terug te komen om mee te gaan met een elandenjacht. We maken ons klaar voor de nacht.  Morgen gaan we verder Zweden in.

5 – 7 -2012 (donderdag)

Om half zes liepen we al weer met de honden in het veld.  Vandaag  nemen we afscheid van Hans ,Monica en Milla.  Na het ontbijt pakken we de spullen in, krijgen van  Monica nog een tent mee die ze gewonnen heeft met het insturen van een foto, genomen door mij, van Mango en zijn dochter Fanta. We bedanken Hans en Monica voor twee onvergetelijke dagen , ons wordt verteld dat ze genoten hebben van ons verblijf met Mango bij hun thuis wij zijn fantastische bazen  voor Mango en we  doen veel goede dingen met hem. Ze zijn erg trots op hem.  Ik maak nog foto’s van Mango met zijn moeder en dan is het echt  tijd om afscheid te nemen. Mango krijgt veel knuffels van Hans en Monica, we zien dat ze het er erg moeilijk mee hebben om ‘hun’ Mango voor de tweede keer los te laten.

We verlaten Skövde en trekken verder Zweden in.  Eind doel vandaag is Stöllet, in de provincie Värmland. Het landschap verandert.  Van akkerbouw komen we nu meer in een weidegebied.  Niet zoals in Holland maar veel kleinschaliger. Op de wegen komt ook steeds minder verkeer.

Mooie meren met helder blauw water en heuvels vol met bossen. Het is genieten. 

De camping waar we heen gaan wordt gerund door Nederlanders, op de caravana beurs afgelopen jaar in Leeuwarden hadden we al contact met hun gehad.  Wat ze ons toen vertelden maakten ons erg enthousiast, en ze hadden gelijk, wat is het hier mooi. We plaatsen de tent zo dat we lang schaduw hebben voor de honden . Ons uitzicht is op de rivier Klarälven. Deze rivier komt vanuit Noorwegen en meandert door de provincie Värmland om uiteindelijk bij Karlstad in het grootste meer van Zweden , het Vänern uit te komen. Dit wordt de komende vier a vijf dagen onze uitval basis op zoek naar Elanden, bevers en korhoenders.

Ons uitzicht vanuit de tent.

 Een eerste wandeling met de heren door het bos volgt in de middag. Lopen met Mango in het land van de Hamilton geeft toch wel bijzonder gevoel. Je loopt echt in het terrein waar veel van zijn soort genoten jagen en helaas ook sneuvelen door aanvallen  van wolven. Mango heeft een snee in zijn voetzool opgelopen dus meneer moet de komende dagen even met zijn poot in de biotex. De honden gedragen zich super. De avond valt en de muggen dansen ons in grote getallen rond de oren. We besluiten om in de tent te gaan zitten waar we vrij van muggen zijn. Inmiddels is het elf uur geweest en is het hier nog gewoon licht. De nacht laat nog even op zich wachten. Wij sluiten opnieuw een mooie dag af, morgen gaan we wandelen in de buurt van de camping, er moeten hier een aantal prachtige watervallen zijn.

6 -7 -2012 (vrijdag)

Laat donker en vroeg licht dat is wat we merken hier hoog in Midden Zweden, Vanmorgen rond 5 uur was het al weer helder. Te vroeg om  op te staan dus nog maar even de ogen dicht.  Het is hier echt stil, geen verkeerslawaai of industrie, alleen de geluiden van de natuur. Rond kwart over zeven komen we uit bed. Ik neem mijn eerste kop koffie aan de rand van de rivier in een heerlijk ochtend zonnetje. Heerlijk wakker worden op deze manier. We besluiten om naar het plaatsje Nusnäs te gaan. Hier wordt het Dalarna paardje gemaakt, het symbool van Zweden. Je kunt hier het hele proces volgen van ruw stuk hout tot een prachtig beschilderd paard.  Het is een rit van ruim 120 kilometer omhoog Zweden in. We zien de natuur weer veranderen. Bomen worden lager en de ondergroei in de bossen wordt hoofdzakelijk rendiermos. Hele toendra vlaktes met veen moerassen zien we en heel veel prachtige meren. Het is een rit waar we van genieten.  We komen door de grotere plaats Mora. Deze plaats is bekend om de Vasaloppet, de Zweedse variant van de Elfstedentocht maar dan op langlauflatten. Nusnäs ligt vlak bij Mora en we volgen de aanwijzingsborden die ,hoe kan het ook anders, bestaan uit een klein Dalarna paardje. In de werkplaats volgen we het gehele proces van plank naar paardje. Erg mooi om te zien. Doordat het echt hand werk is is er dan ook geen paard exact gelijk. We kopen er 1 als souvenir en maken dan nog een aantal foto’s van twee symbolen van Zweden. Het Dalarna paard samen met Mango, de Hamilton Stövare het nationale ras van Zweden.

Van stempel.

Tot eindprodukt.

Twee nationale symbolen van Zweden.

We rijden de zelfde weg weer terug en genieten opnieuw van de natuur. Opeens zie ik in mijn oog hoek iets wat lijkt op een beverburcht in een meer. We keren de auto en ik ga op onderzoek uit.  Duidelijke sporen van knaagwerk van de bouwmeester kom ik  tegen en wat ik had gezien was inderdaad een beverburcht. Nog niet eerder had ik zo’n imposant bouwwerk gezien. Dikke bomen en takken liggen als een stapel  aangespoeld wrak hout op elkaar. 

 We vervolgen onze rit en gaan naar de  watervallen van Bratfallet. Hier gaan we wandelen met de heren.  Mango krijgt zijn schoenen aan om zijn snee in de voetzool wat te ontzien. De watervallen zijn fantastisch ,  de schoonheid van de natuur in optima forma. We wandelen een uitgezette route, uitgezet maar dan niet zoals wij gewent zijn. Een streep op een boom geeft de richting aan. Het is goed uitkijken waar je je voeten neerzet , overal liggen dikke stenen en boomwortels. De honden genieten en Mango is helemaal in zijn element. We moeten ook een paar keer dwars door kleine veenmoerassen. Hier liggen loopplanken waar je overheen kunt lopen. De honden liepen liever over het veenmos en geregeld moesten we twee kleine otters, luisterend naar de namen Dylan en Justin, op het droge helpen.  Orchideeën, lavendelheide en vele ander planten komen we tegen. Na de moerassen klimmen we weer omhoog en het is net of ligt er nog sneeuw. De hele bodem is wit van het rendiermos. Uitwerpselen van elanden maken ons duidelijk dat zij er ook zijn. Helaas zien we ze nu niet.

We komen terug bij de auto en rijden naar het dorp voor boodschappen. Na het eten gaat Alinda naar de kantine hier is een avond hoe ze leren oude  armbanden te maken, zoals de Lappen dat doen. Ik blijf bij de honden die alle vier heerlijk moe in hun bench in slaap vallen. Buiten begint de regen nu langzaam tegen het tentdoek te druppen. Vanavond is het vast vroeg donker.

7 -7- 2012 (zaterdag)

De hele nacht door valt er lichte regen. Ee vreedzaam getik op het tent doek is het enigste lawaai in de nacht. Bijna automatisch wordt ik de hele week al om half zes wakker, zo ook nu weer.  De regen tikt nog steeds op het tentdoek en ik draai me nog een keer om.  Als we opstaan om te ontbijten is het dan ook nog niet droog, we plaatsen de tarp boven de ren van de honden zodat zij droog buiten kunnen zitten.  Vandaag zullen we opnieuw gaan wandelen. Van Hans en Monica hadden we al gehoord dat het wolven probleem van Zweden ook in dit deel van het land zit dus toch maar even navragen. En inderdaad, Op nog geen 8 kilometer van ons af zitten twee roedels, 1 bestaat uit 8 en de andere uit 5 wolven.  Ze zijn erg brutaal. Wandelen met  een aangelijnde hond is geen probleem maar loslopende honden zijn hun leven niet zeker. Maar ook beren, lynxen en veelvraat komen hier voor. We besluiten dan ook maar om hoe dan ook geen risico’s te nemen en niet al te ver de bossen in te gaan.  De wandeling voor vandaag is in het natuurreservaat  Vimyren.

Het is een wandeling van twee grote lussen dwars door de wilde natuur. De weg naar het begin punt is al een ware ontdekkingstocht. Niet over asfalt maar via sintelpaden rijden we de bergen in. De bermen staan vol met planten die bij ons zeldzaam zijn, honderden orchideeën, zevenster, klein wintergroen, zonnedauw en nog vele andere soorten.  Geregeld zetten we de auto even stil om te genieten van alles om ons heen.

 Uiteindelijk komen we bij het beginpunt van de wandeling.  Onderweg hebben we geen auto gezien, wat een rust. Volgens de borden moet het bos vol zitten met korhoenders, auerhoen en elanden  we zijn benieuwd.  De wandeling is aangegeven met palen met oranje verf.

Dit is een uitgezette route, volg de oranje palen door de bossen.

We nemen onze wandelstokken mee als extra steuntje. Het pad is haast niet te zien tussen de knie hoge bosbesstruiken. De honden zijn helemaal in hun element en genieten met volle teugen. Alinda loopt met Mike en Dylan.  Mango en Justin met mij. Ze hebben allemaal een grijns om hun toet. Geregeld zien we aan Mango dat er wild moet zitten, wat is hij scherp. Helaas zien we zelf niets.  Dikke stenen, veenmoerassen, donker bossen  en kleine kreekjes  van alles komen we tegen op deze route. Je moet goed uitkijken waar je je voeten neerzet een verzwikte enkel loop je zo op. Het loopt heel anders dan bij ons en we merken aan de honden dat ze moe worden. 

Vlak voor dat we terug zijn bij de auto begint het weer te regenen.  We rijden nog een hele tijd door het bos en kijken onze ogen uit. Vanachter uit de bus klinkt een heerlijk gesnurk.  Terug op de camping krijgen de heren een heerlijke traktatie, dat hebben ze wel verdient.