25-9-2023
Uitslapen was er niet bij deze morgen. Dylan had zich voorgenomen om optimaal gebruik te maken van de dagen hier. Dus voor half 7 was ik alweer wakker. Het was buiten nog schemerig en de mist hing weer tussen de landerijen. Ik doe de honden naar buiten en steek de kachel weer aan.De honden vallen allemaal in slaap en daar zit je dan met je goede gedrag haha, gelukkig was er genoeg om te lezen. Als iedereen wakker is ontbijten we en doen de morgen rustig aan. Heerlijk om huis genieten van de honden.
Ik maak weer eens een groepsfoto, en Joris maakt foto's van de making off.
Dit zag Joris.
En dit zag ik.
Het is heerlijk om de honden gewoon te observeren. Wat doen ze allemaal hun eigen manier van genieten. Odin in het zonnetje genieten van het uitzicht.
De mannen van Bork. Niet compleet zonder Charlie.
De avond ervoor hadden we met de zaklamp over de velden geschenen, onder de bomen hadden we weerschijn van ogen. Joris ging op onderzoek uit of hij er nu sporen kon vinden.
In de middag maken w eons klaar voor een wandeling in Boheems Zwitserland, we zullen wandelen naar het uitzichtpunt in het nationaal park naar Pravcicka brana. De weg ernaar toe is er 1 van diverse landschappen, we rijden door de heuvels, velden en bergen. Onderweg is een uitzichtpunt, voor ons de bergen, achter ons de heuvels.
We rijden door diverse dorpjes in het grensgebied Duitsland Tsjechie. en tja er zal binnen kort nog een souvenier hier op de mat vallen, in 1 van de dorpjes werd de fotograaf zelf op de foto gezet. en niet alleen door de fotograaf in de auto achter de bus........
Maar de beelden die we voor ons zagen waren van een heel ander kaliber, hectares bos was opgebrand. In juli 2022 is hier haast 11000 hectare bos verwoest door enorme bosbranden een troostloos gezicht. Joris, Alinda en ik gaan de uitdaging aan om de bergen te beklimmen in dit spooklandschap naar het hoog gelegen uitzichtpunt. Voor Dylan zal dit te zwaar worden, die blijft beneden bij Nicole. Samen zullen zij in de schaduw heerlijk wandelen.
Een beeld van internet, de grote fakkel van al het brandende bos in deze omgeving in juli 2022
Wij beginnen aan onze tocht naar boven.
Een deken van jonge berken onder het dode bos.
Ja dan ben je maar klein als mens in de grote wildernis.
Het was wat heiig, dus geen helder beeld
We dalen de trappen weer af naar alin, wij blijven nu bij de honden zodat ook Alin het laatste deel van de klim kan maken.
Als ze weer bij ons is beginnen we aan de tocht terug naar beneden, de zon is gezakt het is een stuk koeler in de kloof.
We lopen het laatste stuk naar de auto, verzorgen de honden en drinken zelf ook wat waarna we weer beginnen aan de reis terug. Het werd al schemer, de zon zakte weg en de maan kwam op. Het leek wel een beetje op Australie.
Het was een intensieve dag. S avonds genoten van een drankje, hapje, snurkende honden en een spelletje kaarten.
Wordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten