Ze liepen overal, die kleine groene monsters. De heren gingen er als gekken achteraan. Het lot van ons was in hun poten.
Maar de monsters vochten als leeuwen. Ze waren niet van plan om hun veroverde plekken weer aftestaan. Ze besprongen onze helden,en vooral de bek was een geliefd aanvalspunt. Maar Max en Mike stonden hun mannetje. Langzaam aan werd duidelijk dat ze de strijd zouden winnen.

Na een felle strijd kozen de aanvallers voor een veilige aftocht. Ze gingen weer terug naar waar ze weg kwamen. Op het slagveld bleven een aantal van hun gesneuvelde kameraden achter. Onze helden gingen graag op de foto met de verliezers. Dit is weer een nieuw hoofdstuk in de vaderlandse beagle krijgs geschiedenis.


Het ergste gevaar is nu eerst geweken maar de heren blijfen hier de lucht wel angstvallig in de gaten houden. Je weet maar nooit.

Het ergste gevaar is nu eerst geweken maar de heren blijfen hier de lucht wel angstvallig in de gaten houden. Je weet maar nooit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten