Woensdag 19-8
De dagen voorafgaande kwam alles hier een beetje in de vakantie stemming, spullen werden van zolder gehaald, laatste boodschappen werden gedaan, huis kreeg een grote schoonmaakbeurt en nog meer van zulke dingen. de meute merkte al dat er wat stond te gebeuren en je zag aan ze dat ze eigenlijk een beetje onwennig waren. Waar ik was daar was Elwood, hij week geen meter van mijn zij.
De bus had ik dinsdagavond ingepakt. Alle camping spullen weer onder de dubbele bodem.
Om kwart over vier ging op woensdag morgen de wekker. We pakken de laatste dingen bij elkaar, de honden gaan in de bench en rond half 6 beginnen we aan onze lange reis.
Nog een beetje slaperig zaten de heren rond half 6 in de bench achter in de bus, wat zou er gaan gebeuren.
Het is nog heerlijk rustig op de weg en we rijden vlot door. Zoals bijna gebruikelijk als we deze reis maken doen we ook nu weer. Ik rij het eerste stuk meestal tot aan Breda, dan neemt Alin het stuur over en kan ik even rusten. Echter was ik nu nog aardig fit dat ik doorreed tot over de Belgische grens. Hier wisselen we van plaats en rijd Alinda door tot aan Calais, terwijl ik de ogen even dicht doe. Na ongeveer 4,5 uur rijden zijn we in Calais.
Bij Calais is alles anders dan de andere keren dat we hier waren. Door de grote problemen met de vele emigranten die de tunnel proberen te bereiken is het hier nu veranderd in een zwaar bewaakte plaats, het lijkt wel een gevangenis. Meters hoge hekwerken, prikkeldraad versperringen en veel politie. Gelukkig hebben we er verder weinig last van. We chekken in en zijn te laat voor onze geboekte trein, geen probleem want je mag twee uur voor of na je geboekte trein gewoon inchekken in een andere trein. Inchekken van de honden bij de pets control gaat ook zonder problemen.
Voor Elwood gaat er een hele nieuwe wereld open maar hij doet het fantastisch. We rijden door naar de grote terminal en nemen een bakje koffie, de honden liggen ondertussen heerlijk achter in te kijken.
Als ons nummer wordt omgeroepen voor de boarding rijden we richting de trein, tussen de hoge omheiningen rijden we verder.
Allemaal nieuwe en hogere hekken om de emigranten buiten de poorten te houden.
1 voor 1 verdwijnen de auto's in de grote wagons.
De meute is deze manier van reizen gewent, voor Elwood was het de eerste keer. Eerst keek hij om zich heen en keek helemaal raar dat toen de trein bewoog wij achter de auto stonden, voor zijn gevoel klopte er iets niet. Iets later gaf hij zich neer en viel net als de rest van de heren heerlijk in slaap. De rit onder het kanaal duurt ongeveer 35 minuten, je bent gewoon bij je honden, dat is het grote voordeel ten opzichte van de overtocht per boot waar je niet bij ze bent en alleen op bepaalde tijden even mag kijken.
Na dus goed 35 minuten zijn we in Engeland, ik stap weer achter het stuur, eerst de spiegels iets anders zetten en dan de snelweg op. We beginnen aan de volgende rit van 5 uur. Het links rijden vind ik fantastisch en zonder problemen schakel ik over. Dit in tegenstelling tot de terug reis, dan heb ik eerst weer moeite met rechts rijden. Het weer is mooi maar hoe verder we rijden hoe donkerder het wordt. Het verkeer loopt lekker, helemaal geen problemen Londen en Birmingham nemen we zonder noemenswaardige opstoppingen. Als we na Birmingham afbuigen naar Wales begint het te regenen.
Het stuk vanaf Birmingham naar Pam haar huis is een rit van twee uur. Het landschap begint te veranderen en de terwijl de heuvels groter worden, worden de wegen kleiner en smaller. Tegen half zes zijn we in Llanidloes. Vanaf hier is het nog een klein stukje, we verlaten de bewoonde wereld en duiken de wildernis van Wales in. Iets na half zes zijn we bij Pam thuis, het is een emotioneel weerzien, waarbij menig traan vloeide in verband met het heengaan van Sputnick 2 week geleden. We zetten de tent en de kennel voor de honden in de tuin en terwijl wij de nodige spullen uit de bus halen spelen de honden heerlijk in de grote tuin. Ik maak snel een loopje naar de rivier en de stuw dam die achter het huis liggen. Het voelt als thuiskomen voor mij.
Het water was woest, er werd veel water doorgelaten vanuit de dam.
We hebben een gezellige eerste avond en na het eten werd er nog lang doorgekletst waarna wij ons na een lange dag opmaakten voor onze eerste nacht in Wales.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten