Nog een laatste keer naar de brug en dam
Nog even genieten van Pam haar hammies
Dag Kaysa, tot de volgende keer.
De heren zaten al in de bus.
Elwood kijkt om zich heen en is klaar voor de reis.
Even een pauze onderweg,
De brug van Dartford crossing bij Londen.
Bij de tunnel is het ontzettend druk er staat een dubbele rij vrachtauto's te wachten. We chekken in en zien dat er grote vertragingen zijn. Tijd genoeg dus om de honden even hun benen te laten strekken op de hondenuitlaat plaats. Het hoost inmiddels van de regen dus de regenjassen moesten weer aan. We hebben nog ruim een uur nu voordat onze trein gaat volgens de borden. Alin besluit wat eten te gaan halen, dan kunnen we vanaf Calais in 1 keer door zonder te stoppen. Terwijl ze weg is om het eten te halen gaat alles opeens in een stroom versnelling, hadden we eerst nog een uur voor onze boarding ineens wordt ons trein nummer opgeroepen voor boarding. Chips, geen alinda, en ze heeft ook geen telefoon mee, ik rij dan maar richting het restaurant en daar komt ze aan gerend met het eten onder haar armen, vlug in de bus en oprijden naar de trein. Om kwart voor zeven vertrekt de trein, een kleine drie kwartier later zijn we weer in Calais het uur komt er nu weer bij dus dat is wel even wennen.
In de trein hadden we een medewerkster van de channeltunnel die zelf ook een beagle had, uiteraard moest ze even knuffelen met onze heren en werden er veel foto's gemaakt.
Als we het laatste stukje in de trein rijden wordt het probleem van Europa echt duidelijk, overal felle lichten, bewapende politie en militairen. Auto's met zwaailampen rijden af en aan en overal grote groepen vluchtelingen die de treinen proberen te bereiken. Het komt heel bedreigend over. Alin stapt achter het stuur en rijd de trein uit. Voor mij is het na 14 dagen links rijden altijd lastig om weer over te schakelen op rechts. Ik probeer mijn rust even te pakken maar op de 1 of andere manier was ik over mijn slaap heen. Slapen wou niet het was een beetje doemelen. Buiten is het slecht weer en er is veel verkeer, in Belgie werd het pas weer rustig op de weg, alle vrachtwagens stonden daar stil op parkeerplaatsen langs de weg. Na Breda stap ik weer achter het stuur en rij de laatste twee uur naar huis. Na een rit van 14 uur komen we rond 1 uur s nachts veilig thuis.
Lange rijen voor de tunnel in Folkstone.
De honden konden even hun benen strekken in de hondenspeeltuin.
Ons laatste blik op Engelse bodem, het witte paard in de rotsen.
En daar gaan we, oprijden naar de wagons.
De dubbeldekkers voor de personen auto's.
En de wagons voor de bussen.
Voor het eerst hadden we nu eens een medewerker die echt aandacht had voor de honden.
Busje in de trein.
En achterin lag alles in een hele diepe slaap, heerlijk zo reizen.
En toen zat het er op. Met het afronden van dit laatste verslag heb ik alle dagen van onze vakantie hier de revue laten passeren. Op vakantie met 5 honden, 5 honden in een tent, 5 honden op de camping, 5 honden om me te wandelen. Er zijn mensen die zeggen ronduit jullie zijn gek, er zijn er genoeg die zeggen het niet maar die denken het. Voor ons is een vakantie zonder eigenlijk geen optie. Ze horen er gewoon bij. En ja je bent gebonden, je doet misschien andere dingen dan dat je zonder ze zou doen maar dat is onze keuze. De 1 slaapt uit, de ander gaat te winkelen, weer een ander zuipt zich klem, nou laat ons dan maar gewoon heerlijk genieten met de meute.
Tot zover dan Vakantie Wales 2015, Hopelijk hebben de lezers van deze verslagen een beetje kunnen proeven van hoe wij daar genoten hebben. We komen terug dat is een feit, is het niet volgend jaar dan misschien het jaar er op maar terug dat komen we.
Croeso I Gymru !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten